Recenzja 4H | Recenzja

Pierwsze co zobaczymy na sklepowej półce to opakowanie, a to ani nie zachwyca ani nie odpycha. Jest przeciętne. Wykonane z tektury oraz tworzywa sztucznego. Jest to niestety opakowanie jednokrotnego użytku, gdyż bez noża, tudzież nożyczek nie dobierzemy się do widocznych za przezroczystym plastikiem słuchawek. Nie była to dla mnie niespodzianka, gdyż jestem posiadaczem SteelSoundów 3H, a tam opakowanie było identyczne. Tak więc rozkroiłem tekturę, co nie było wcale takie łatwe. Szkoda, że duński producent nie myśli ekologicznie, opakowanie wielokrotnego użytku byłoby bardziej przydatne, zwłaszcza gdy nie mamy możliwości złożenia tych słuchawek, by łatwiej było nam je przewieźć. Ale o tym później.

Dobrze widzicie, próżno tam szukać nazwy SteelSeries 4H, gdyż nam akurat przysłano do recenzji model jeszcze przed rebrandingiem korporacji (widocznie mają spory nadmiar na magazynach), SteelSound 4H. Opakowanie zostało jednak zaprojektowane całkiem zmyślnie. Na sklepowej półce prezentuje się niczego sobie. Żłobiony plastik pod słuchawki, zabezpieczony tekturą, za którą pochowano wszystkie kable. Co mnie zdziwiło, nie znalazłem tam żadnej instrukcji, co w czasach, gdy do kubka kawy dołączane są porady jest dość dziwną strategią. Z chęcią przeczytałbym o graczach, którzy ponoć pomagali przy konstrukcji tego sprzętu (na odwrocie znajdziemy wprawdzie logotypy organizacji wspieranych przez duńską firmę, jednak na tym historia „pro gamingu” się kończy), tak samo o tworzywach użytych do jego produkcji, a nawet o ustawieniach głośności mikrofonu (off, low, hi).



Po wydarciu tektury widzimy bardzo dobrze zabezpieczone słuchawki. Przytwierdzone zostały do tektury za pomocą plastikowych, giętkich prętów, a w miejscach najbardziej narażonych na uszkodzenie, zarysowanie znajdziemy przezroczystą taśmę klejącą (po której nie pozostają jednak żadne ślady). W końcu podstawową cechą opakowania jest bezpieczeństwo. Szkoda, że pominięto aspekt użytkowy czy ekologiczny. Próżno również szukać etui na słuchawki, co tam, niech się kurzą, brudzą, rysują. Każdy produkt powinien spełniać szereg funkcji, pierwszą z nich jest oczywiście bezpieczeństwo człowieka oraz jego mienia i środowiska. Zakupiony towar ma nam służyć a nie szkodzić. Na opakowaniu SteelSeries 4H widać wyraźnie znaczek CE, który mówi nam, iż wyrób ten jest zgodny z odnoszącymi się do niego wymaganiami prawnymi związanymi z bezpieczeństwem.


| Cechy wizualne

Oceńmy najpierw spójność kompozycji. Grafika została przyzwoicie dobrana, słuchawki nie rzucają się w oczy z odległości kilku kilometrów. Są wykonane z matowego tworzywa, raczej dobrej jakości. Tkanina (prawdopodobnie z włókna sztucznego), którą pokryto ogromne muszle słuchawek również pasuje do reszty. Brak tu kiczowatych, błyszczących ozdób. Czerń obudowy pasuje doskonale do srebrnych wstawek w pałąku oraz niewielkich białych emblematów znajdujących się chociażby na muszlach słuchawek.



Nie jest to może produkt rewolucyjny, ale nadąża za aktualnymi trendami we wzornictwie przemysłowym. Na pierwszy rzut oka sprawiają wrażenie solidnych, lekko muskularnych można by rzec. Króluje przede wszystkim racjonalizm. Forma nie koliduje z funkcjonalnością, ani z podatnością na naprawy. Na połączeniu słuchawek z pałąkiem widać śrubki, które możemy w każdej chwili rozkręcić w przypadku awarii czy choćby ot tak, dla własnego widzi mi się.

| Właściwości użytkowe

Produkt SteelSeries powinien odznaczać się nieprzeciętnym przystosowaniem do możliwości anatomicznych oraz psychofizycznych człowieka, w końcu adresowany jest do konkretnej, wąskiej grupy odbiorców. Powinni wiedzieć, jak ma się zachowywać w kontakcie z człowiekiem. I wiedzą. Przy recenzji SteelSeries 3H, rozmawiałem z moim redakcyjnym kolegą i półżartem rzuciłem: Ciekawe co znaczy to 3H, 4h czy 5H w nazwie słuchawek? Może to jest ilość godzin jaką możesz wytrzymać zanim roztrzaskasz je o ścianę?. Użytkowanie 4H nie potwierdziło mojej teorii. Są NIESAMOWICIE komfortowe. W ogóle nie uciskają małżowin, muszle są tak duże, że całkowicie okalają ucho. Ponadto tkanina użyta do wyścielenia muszli jest bardzo przyjemna w dotyku. Znajdziemy ją również na pałąku, gdzie prawdopodobnie zabezpiecza przed zsunięciem się słuchawek z głowy w ferworze walki.



Jedynym mankamentem może być tutaj dzielony, bardzo cienki kabel. Jeśli gdziekolwiek będą jakieś uszkodzenia, to właśnie na połączeniu słuchawek z kablem, bądź na samym przewodzie. W SteelSeries 3H użyto gruby przewód, wychodzący tylko z jednej słuchawki. Tutaj projektanci z tego zrezygnowali, prawdopodobnie jest to wina sposobu regulacji słuchawek. W 3H udało się schować cienki przewód w pałąku, natomiast w 4H przez zastosowanie aluminium (widoczne po rozsunięciu pałąku) było to niemożliwe.

Producent zachwala również możliwość regulacji głośności słuchawek oraz mikrofonu. Przydatny gadżet, zwłaszcza w mikrofonie, który został podobnie jak przy 3H ciekawie schowany w muszli. Bardzo dobre rozwiązanie, godne naśladowania. Co więcej, pozycję mikrofonu możemy dostosować do naszych potrzeb. Na wiotkim kablu, w odległości kilkudziesięciu cm od muszli zwisa ciekawy pilocik, za pomocą którego regulujemy głośność dźwięku, również mikrofonu. Jednak zbytniej różnicy przy poziomie „low” czy „hi” nie ma. Gdy włączymy opcję „off” skutecznie wyłączamy mikrofon. Myślę, że jest to przydatne rozwiązanie, zwłaszcza w domowych warunkach.



Jak brzmią te słuchawki? Przyzwoicie. Nie powalają na kolana. Na stronie producenta oraz na wielu portalach czytałem, że mają budowę zamkniętą. Jak czytamy na www.sluchawki.com powinny charakteryzować się tym, iż „małżowina uszna, membrana słuchawki oraz kanały słuchowe w uchu tworzą układ akustyczny, zamknięty. Efektem tego jest liniowe przenoszenie zarówno niskich jak i wysokich częstotliwości oraz dobra dynamika. Zaletą słuchawek tego typu jest znikome promieniowanie dźwięków na zewnątrz oraz oddzielenie od szumów pochodzących z otoczenia.” Pytam więc gdzie ta budowa zamknięta, gdy w słuchawkach mam otwory, w które mógłbym wcisnąć pięciozłotówkę, przez co osoby siedzące kilka metrów ode mnie słyszą doskonale muzykę wydobywającą się wnętrza muszli.



Osobiście zakwalifikowałbym 4H do słuchawek półotwartych, czyli takich, które „łączą w sobie zalety słuchawek zamkniętych w zakresie niskich tonów oraz otwartych w zakresie średnich i wysokich częstotliwości. Dobra wentylacja uszu i korzystny dla słuchu kontakt z otoczeniem ma akustycznie najwięcej zalet.” (sluchawki.com). Przynajmniej usłyszymy zawołanie na kolację. Do rozgrywek LAN-owych polecałbym jednak porządne słuchawki zamknięte, które tłumią wszelkie odgłosy z zewnątrz.



Moim zdaniem, dźwięk wydobywający się z 4H jest o wiele lepszy od tego z 3H, nie jest tak płaski, przez co jest bardziej naturalny. Nie brak tutaj jednak niskich tonów (basów), a dźwięk z zakresu wysokich i średnich częstotliwości jest również bardziej dynamiczny. Nie mam wprawdzie porównania do produktów oferowanych przez takie marki jak Sennheiser, Bayerdynamics czy Koss, mnie jednak duńskie słuchawki w zupełności wystarczają. Nadają się do słuchania muzyki, oglądania filmów, rozmów głosowych oraz oczywiście do gier komputerowych, a kosztują nie dużo. Kilka dni temu w Empiku można było je dostać za 99 zł. Gdyby tylko zastosowano grubszy przewód i inny zaczep przy pilocie do regulacji głośności oraz umożliwiono przystosowanie słuchawek do transportu... to nie musielibyśmy kupować SteelSeries 5H ani Everglide'ów S-500.

---

Wstęp | Recenzja | Podsumowanie