MonsterGecko - Testy cz. 2

Gramy, gramy, gramy... - testy część druga

Czas na wrażenia z grania. Otóż pierwszą „grą” gdzie bawiłem się MonsterGecko był... Windows. Tak, po podłączeniu gryzonia musiałem zobaczyć czy działa :) Odczucia były dziwne. Po pierwsze dłoń nie leży ma myszce jak zazwyczaj, tylko trzymamy rękojeść pistoletu – czyli w zupełnie innej pozycji mamy nadgarstek. Nie poziomo – tylko pionowo, czyli typowo jakby trzymając joystick. Tyle, że o ile w podstawa była zamocowana, zaś poruszało się drążkiem, to tu mamy sytuacje odwrotną. „Drążek” jest na stałe przymocowany i poruszamy całym urządzeniem.

Mimo, że inaczej się trzyma to urządzenie wskazujące, to jednak działa. Spokojnie można za pomocą MonsterGecko przeglądać strony, czy zaznaczać tekst. To się da zrobić.

Dobra, żeby jednak nie przedłużać – czas na konkrety. Na początek Singleplayer. Padło na Prey, czyli bardzo ciekawą gierkę opartą na silniku Q4. Co więcej, tak dobrze zrobionej wizualnie, że nie widać „plastikowości” grafik, a żywe kolory potęgują miłe wrażenia dla oka. Jak do tego dorzuci się multum innowacyjnych pomysłów i szczyptę humoru, to mamy naprawdę dobrą gierkę. I z całą pewnością MonsterGecko będzie przydatny w poznawaniu uroków tej gry. Już kilka chwil po odpaleniu save’a czułem całkowicie tego gryzonia. Przez chwilkę jedynie oglądałem chaotycznie sufit, bądź to podłogę, ale kilkanaście sekund i już patrzyłem tam gdzie chciałem. Oczywiście jak zrobiło się jednak tłoczno, to jednak człowiek trochę się gubił, ale z czasem szło mi coraz lepiej.

Kilka słów jak tym się gra w ogóle. Otóż jak wspomniałem, trzymamy rękojeść pistoletu mając nadgarstek pionowo. Oznacza to, że jak chcemy skręcić w lewo lub prawo to musimy albo przekręcić nadgarstek, lub przesunąć całą rękę. Jeżeli już chcemy w górę lub dół, nie ma wyboru, trzeba machać już ręką.
Jako, że jestem typowym nadgarskowcem, czyli myszką operuję w obrębie możliwości wychylenia nadgarstka, bez odrywania go do podłoża, to w przypadku MonsterGecko musiałem zmienić nieco przyzwyczajenia. Nie wiem też, czy trzymałem poprawnie tego gryzonia. Otóż oparłem nadgarstek o podkładkę i w ten sposób przesuwałem pistolet. Równie dobrze można cały czas mieć tylko uchwyconą rękojeść bez opierania nadgarstka. Osobiście grało mi się wygodnie, a możliwe, że wynika to z tego, że miejsce na mysz mam wyżej niż klawiaturę.
Jednak wady też są. Po godzinie grania, po prostu czułem, że trochę moja ręka jest zmęczona. Nie wiem – może osoby, które „machają” myszka i 2 m kwadratowe podkładki im nie wystarczają, nie będą zmęczone, jednak dla nadgarstkowców to będzie pewien odczuwalny wysiłek.



Inną kwestią do której trzeba się przyzwyczaić – to spusty. Oczywiście wrażenie pociągania za spust jest jak w prawdziwej broni, powoduje, że gra się zupełnie inaczej – przyjemniej. Jednak pewien czas zajęło mi przyzwyczajenie się do głównego spustu. Otóż można go przesunąć o cały centymetr – oznacza to, że jeżeli chcecie oddać strzał musicie mocno pociągnąć za spust, aż będzie... drobny klik. No właśnie to mi się nie do końca spodobało. Sprężyna naciągająca spust nie jest mocna, spust naciska się lekko, ale za to trzeba jednak mocno docisnąć do końca. Na samym początku naciskałem spust za lekko – przez co nie było danego kliknięcia. Osobiście uważam, że zakres w jakim można przesuwać spust powinien być „krótszy”, przez co wygodniej „strzelałoby się”. Oczywiście jest to kwestia gustu i przyzwyczajenia się.





Za to drugi spust – czyli prawy przycisk, wymaga już więcej czasu aby przyzwyczaić się do niego. Naciska się go przegubem palca do góry. Nie jest tu wymagane duże przesunięcie palca, wystarczy lekko unieść. No i właśnie to unoszenie. Dla mnie był to ruch jednak nie naturalny, wolałbym dociskać przycisk do kolby – czyli do siebie, niż do góry. Jednak rozumiem intencje twórców – przyciskanie do siebie, przy osobach które bardzo mocno ściskałby rękojeść pistoletu powodowałoby to permanentne wciśnięcie prawego przycisku. Jako, że prawy przycisk często służy do uruchamiania różnych trybów broni – nie ma jeszcze aż tak dużego problemu, jednak gdy jest alternatywnym klawiszem fire – no to ciężko byłoby mi go obsługiwać

Co do kółka i przycisku pod nim to nie miałem większych zastrzeżeń. Kółko jest skokowe, więc nadaje się do przełączania broni – typowej dla kółka funkcji. Gdybym miał już się czepiać, to kółko mogłoby chodzić ciut ciężej – wynika to z tego, że jestem przyzwyczajony do skoku kółka w moim MXie. Jednakże jakość skoku – to temat na oddzielną dyskusję, zahaczającą o rozmowy o tym kto jaki gust ma.



Reasumując – im dłużej grałem, tym bardziej przyzwyczajałem się do MonsterGecko i nie powiem, że gra się mi podobała. Na pewno była inna niż zazwyczaj. Oczywiście, zdaje sobie sprawę, że nie każdemu ta myszka podpadnie, lub też nie od razu każdy będzie potrafił dobrze nią operować. Cóż – oryginalne pomysły wymagają czasem oryginalnych umiejętności.

Multiplayer

Hm... o ile w Singleplayerze grało mi się miło, to w multi już tak jednak nie było. Na ruszt poszedł stary dobry Q3. No niestety, ale wielkość tej myszki robi swoje. Otóż traci się na szybkości – trzeba się więcej „namachać”, aby mieć ten sam efekt co na zwykłym gryzoniu. Chociaż nie jestem przekonany, czy dałoby się grać tak profesjonalnie jak na „klasycznych” gryzoniach. MP ma swoje cechy – tu jest wymagana szybkość i zwinność, zaś MonsterGecko został stworzony aby spotęgować wrażenia z grania. Niestety, ale to urozmaicenie z czasem jednak zaczyna przeszkadzać.



RTS

Tak, w rtsy też próbowałem, a dokładniej w jedną grę. Oczywiście mowa o Warcraft 3. Nadaje się.... Nie. Zabawa trwała krótko – po prostu tak dziwnie było np. trzymać cały czas spust, aby zaznaczyć jednostki. Nie wspomnę już, że ten prawy przycisk to jednak w tej grze jest bardzo przydatny, zaś ja miałem z nim problemy. Konkluzja jest prosta – to nie jest gryzoń do RTSów. Oczywiście, żadnym odkryciem to nie jest, nie do tego zaprojektowano tę myszkę.

---

Wstęp | Opis cz. 1 | Opis cz. 2 | Opis cz. 3 | Testy cz. 1 | Testy cz. 2 | Podsumowanie