JD jeszcze kilka miesięcy temu siał postrach wśród prawie wszystkich zawodników - oprócz Protossów. Silna wola pozwala jednak nie tylko przenosić góry, ale także wygrywać z Bisu. Od tego momentu zaczęła się ta historia. Lee Jae-Dong odsyłał z kwitkiem kolejnych koreańskich progamerów, aż do finału OSL przeciwko Storkowi. Zdecydowane zwycięstwo 3:1 zaskoczyło większość obserwatorów, a szczególnie Storka. Na widowni wzruszenia nie ukrywała matka JD. Dumna z syna, dla którego było to pierwsze tak wielkie osiągnięcie w karierze. Zapewne nie śniła nawet o tym, że w trzy miesiące później siedzieć będzie znów na trybunach. Trzymając kciuki tym razem na antenie GOMTV, w trakcie finałów MSL.

Ów trzy miesiące JaeDong spędził przede wszystkim na zaliczaniu kolejnych punktów w drużynowej prolidze. Jego zespół, Lecaf Oz, wystawiał go niemal zawsze do pierwszego spotkania. I zawsze w takich wypadkach oznaczało to dla zespołu prowadzenie 1:0. Świeży mistrz OSL zapragnął również rozstrzygnąć kwestię dominacji wśród Zergów, wybierając na swojego pierwszego oponenta w kolejnym OSL Saviora. Saviora, który zajął ostatnie miejsce w grupie. Kiedy JD rozkręcał się dopiero w OSL, rozgrywki MSL nabierały już rumieńców. W ćwierćfinale trafił na Flasha. Terrana o olbrzymim potencjale, który eksplodować miał w ciągu najbliższych godzin. Wtedy jednak JaeDong był wystarczająco silny, aby uporać się z "młokosem".

Sezon w Korei wzbijał się prosto do zenitu, kiedy turniej GOMTV Star Invitational wkraczał w etap ćwierćfinałowy. I ponownie, zaliczający serię samych zwycięstw Zerg, trafia na Flasha. Tym razem jednak Terran nie był już niewypałem, a wybuchająca jak na zamówienie bombą. I wybuchnął. JeaDongowi prosto w twarz. JD nie miał już szans na porywające zwycięstwo GSI. Jego brak wykorzystał Flash, w finale niszcząc również marzenia Storka. Dzień po nieszczęśliwym spotkani Star Invitational Lee mógł odegrać się w ćwierćfinale OSL. Zwycięstwo nad Flashem otworzyłoby mu drogę do finału, jako że jego kolejnym przeciwnikiem zostałby Bisu. Niestety, i tym razem Flash przekreślił nadzieje zawodnika Lecaf. Na otarcie słonych łez pozostał więc już tylko finał MSL. Drugiego z pary najważniejszych turniejów w Korei.

A w finale tym czekał już Kal. W czasie kiedy JaeDong zaczynał olśniewać szeroką publiczność, on mógłby kojarzyć się ze swoim imieniem, czyli Kim Ku Hyun. Nieczytelnym i nierozpoznawalnym w Europie symbolem. U nas, symbolem tego, jak bardzo siedzenie przed monitorem szkodzi wzrokowi. W Korei natomiast, symbolem doskonałego ucznia. Zawodnika, który z porażek wyciąga więcej wniosków niż z wygranych. Może i dlatego, że tych pierwszy na koncie miał niemało. Dopiero w połowie minionego roku zaczął grać skuteczniej. Ale tylko na Zerga. Jego PvP nadal było do kitu. Dlatego nadal miał pełnić rolę ucznia. Nikt jednak nie wątpił, że szanse na sukces ten chłopak posiada.

Od czerwca jego drużyna, STX SouL, zaczęła mieć z niego pewien pożytek. Od września pożytek ten był już całkiem spory, wygrał 13 z 20 spotkań ShinHan Bank PL, i miał duży wpływ na to, że STX nie pogrążyło się w dole tabeli. Nadal jednak tacy zawodnicy jak Pusan czy Reach byli poza jego zasięgiem. Powalczyć mógł jedynie z upadającym wtedy Saviorem czy dość dobrym, ale grającym bez polotu Kwanro. Jak bardzo zatem opatrzność miała oko na Kim Ku Hyuna, rzucając go w półfinale MSL w ramiona JangBi. Małego pociesznego człowieczka o twarzy kupidyna. Równie beznadziejnego w PvP jak sam Kal. Radości tego drugiego, po wygranej 3:2, z pewnością nie było końca. I możliwe, że cieszyłby się do dzisiaj, gdyby w drugim półfinale lepszy okazał się Mind, a nie JaeDong. Na ile sprawne jest PvZ Kala? Czy uda mu się zabrać choć jeden punkt JD? Jaki wariat obstawił na Kala? Odpowiedź na te pytanie padła po 70 minutach finału czwartej edycji MSL.