Na temat Maćka Jakucia, czyli zika, powiedziano już chyba wszystko, co dało się powiedzieć. Wieloletnia podpora the Shadows i reprezentacji Polski, przy okazji świetny gracz CPMa odnoszący sukcesy tak w duelu, jak i TDM. Zik jest po prostu dobry na wszystko i we wszystkim, nie wymyślono jeszcze platformy, na której by się nie sprawdził. W jego grze trudno doszukiwać się słabych punktów. Jest mocny aim, solidny movement, dobra kontrola mapy i rzecz jasna ogromne doświadczenie. Ponadto, nigdy nie widziałem Macieja zdenerwowanego podczas gry. Zawsze skupiony, ale jednocześnie zrelaksowany i wyluzowany.

Droga zika do finału WB

Inaczej niż av3k, czyli młodszy Maciej (dla odmiany Krzykowski). Do niedawna ostródzianin zachowywał się podczas gry jak prawdziwy h00ligan, często i szybko tracił koncentrację na rzecz zdenerwowania co nie raz obracało się przeciwko niemu (pamiętny mecz z protossem na lanie). Ostatnio jednak w tym elemencie rywalizacji u jednego z najbardziej utalentowanych duelowców Europy nastąpiła zdecydowana poprawa. Co ciekawe, sam Maciek zasługi za ten stan rzeczy przypisuje... zikowi! A co mogę napisać o grze avka? Cóz, chyba wszyscy nie raz i nie dwa widzieliśmy, jak ten czternastoletni morderca robotów raz po raz masakruje europejską internetową czołówkę 1v1. Bycie seryjnym zwycięzcą European Quakers i posiadanie w kolekcji "skalpów" takich graczy, jak ArrW, fooKi czy Makaveli to wystarczająca rekomendacja dla duelowca.

Droga avka do finału WB

Pora na krótką analizę szans. W drodze do finału WB zik nie napracował się zbytnio - aż dwa z czterech zaplanowanych pojedynków wygrał walkowerem. Szczególnie można żałować, że nie mogliśmy obejrzeć jego starcia z karem, jednym z liderów duelowego laddera ESL. Nieźli fanat1c i szaman nie sprawili Maciejowi większego problemu - wyjątkiem mecz na tourney2 z tym ostatnim, ale doświadczenie wzięło ostatecznie górę. Młody Maciej miał nieco bardziej pod górkę. Najpierw musiał odprawić kolegę z reprezentacji Polski rava, dalej na dwóch mapach dość łatwo pokonać son1ca, by wreszcie stracić jedyną jak do tej pory partię w meczu z robiącym szybkie postępy lotnikiem.