Zjednoczona ofensywa

„C-S śmierdzi!”; „Quake to kicha…”; „RTSy są za wolne.” – pamiętam masę tego typu śmiesznych argumentów rzucanych przez zwolenników różnych obozów gier w stronę ich przeciwników. Gdy zaczynałem grę w Quake, a była to pierwsza gra na której spędzałem po 6 godzin dziennie trenując umiejętności i ciesząc się z fragowania botów, czasy były zupełnie inne niż obecnie.

Parę lat temu kłótnie pomiędzy graczami Counter-Strike, Quake3 czy Unreal Tournament były na poziomie dziennym. Pamiętam niejedne pyskówki czy wręcz bluzgi na kanałach IRCowych, pamiętam wojny w komentarzach serwisów na temat artykułów sieciowych czy gazecianych, rzekomo niesprawiedliwie oceniających którąś z gier.

W młodym, rodzącym się dopiero w Polsce społeczeństwie graczy aż wrzało od nienawiści. Taka bowiem właśnie jest prawda – jak i w wielu innych kategoriach, tak i w tej z wielu powodów jesteśmy w tyle, za USA, Azją i Europą. Liczne czynniki nie dały nam szans na równy start. Wracając jednak do właściwego tematu rozważań, młodzi wtedy ludzie, dziś mający już często po 20 czy nawet 30 lat, tylko czekali na pretekst by móc zwyzywać graczy konkurencyjnej strzelanki, czy gry strategicznej. Wprawdzie RTSowcy zawsze mieli swój oddzielny obóz, który bardzo rzadko mieszał się w awantury czy spory z wyznawcami innych gier – jednak parę razy i takie awantury można było zauważyć. Przeglądając dzisiejszą „prasę” esportową w postaci eSports.pl, ORGa czy NetWars doszedłem do wniosku, że nasza rodzima scena nareszcie przechodzi pozytywne przeobrażenie. Nie będę wysuwał zbyt daleko idących tez wyjaśniających owe przeistaczanie, czy wręcz wymieniał zasługi tego czy tamtego serwisu lub turnieju, skupię się na samym dokonującym się fakcie.
Ludzie zawsze uwielbiali się kłócić, awanturować, bić czy - jak często przypomina historia – toczyć wojny. To wiemy wszyscy. Tak też zawsze dotąd było na polskiej scenie gier komputerowych. Scena C-S nie lubiła Q3, UT nie lubiła C-S, Q3 sceny UT i tak dalej, i tak dalej… A co możemy zauważyć dzisiaj? Niektórzy powiedzą, że niewiele się zmieniło, inni że coś jednak ruszyło. Ja mam swoje własne zdanie, wyrobione półtoraroczną pracą jako administrator główny serwisu, na którym właśnie przebywasz. Moim zadaniem jest dopatrywanie wszystkiego na serwisie, dbanie o ogólną jakość newsów, budowę redakcji, doglądanie zewnętrznych kontaktów oraz układów eSports.pl. Dzięki tym codziennym czynnościom przeczytałem tysiące newsów o różnych grach, przestudiowałem dziesiątki kolumn jak i artykułów, czytałem i upiększałem paręnaście relacji ze sporych imprez esportowych. Po tym wszystkim co zobaczyłem, co widzę od dłuższego czasu, porównując z przeszłością stwierdzam (całkowicie subiektywnie, miejcie na uwadze, że jest to felieton czyli własne przemyślenia autora), że polska scena zaczyna pokwitać. Nie zmienił się wiek graczy – dalej w większości grają 13-17latkowie. Nie zmieniła się znacząco gospodarka – dalej gonimy Zachód i Amerykę Północną. Definitywnie zaczyna się na szczęście zmieniać mentalność młodych Polaków.

W dzisiejszych czasach widuję na serwisie (który, musicie przyznać, jest w obecnej chwili największym łącznikiem wszystkich scen) komentarze i opinie na temat różnych gier, diametralnie różniące się od dawnych. Gracze potrafią zachwycać się urokiem i grywalnością swojej ulubionej gry, a także podziwiać umiejętności graczy innych platform. Dzięki sukcesom reprezentacyjnym (Unreal Tournament, BattleField1942, Counter-Strike) nasza ciągle ewoluująca społeczność zauważyła to, co powinno od zawsze łączyć wszystkich graczy: emocje. To właśnie entuzjazm przed meczem reprezentacji SC, czy euforia przed spotkaniem najlepszego polskiego klanu C-S z europejskim super-teamem sprawiają, że powoli stajemy się jedną, wielką rodziną połączoną przyjemnością płynącą z grania oraz kibicowania innym. Zaczynamy wreszcie zauważać jak wiele nas łączy, jak wiele mamy wszyscy ze sobą wspólnego – dzielimy tę samą pasję.

Gdy na świecie budowały się początki światowej komisji olimpijskiej mało kto myślał, że w parędziesiąt lat poźniej ze sportu będzie utrzymywała się ogromna populacja sportowców. Nie przewidywano zaangażowania się w pion sportowy gigantycznej ilości firm mogących skorzystać ze sponsorowania drużyn czy produkcji wyrobów dla sportowców i ich fanów. Dzisiaj Olimpiady to największe wydarzenia kulturalne świata, w których biorą udział prawie wszystkie kraje świata, łączące się podczas trwania Igrzysk w jedno, ogromne, odrzucające rasowe, religijne czy polityczne podziały społeczeństwo – w braci i siostry zamieszkujących Ziemię.
Tak też i my, ojcowie sportu elektronicznego, bawiąc się w nasze ulubione gierki budujemy fundamenty czegoś, co na zawsze połączy masy ludzi. Obojętne czy sport elektroniczny kiedykolwiek będzie konkurował z olimpiadą, czy będzie nawet w jednej dziesiątej tak popularny jak piłka kopana lub atletyka. Nie zważając na wielkość zjawiska esportu będzie on się stawał coraz większą siłą. Jego mocą będą ludzie, siłą napędową zabawa, a spójnikiem miłość i przyjaźń przejawiająca się wśród wszystkich graczy – która to właśnie tak naprawdę jest celem i docelowym uczuciem każdego człowieka. Nie jak uważają niektórzy, nienawiść.


Łącząc się w coraz mocniejszą i większą społeczność dajemy sami sobie szansę na to, by być widzianymi. By hobby, któremu poświęcamy tyle czasu było traktowane z należnym mu, jak każdemu innemu, respektem. Wspólnie tworzymy połączoną najnowszą technologią cyfrową rodzinę, która mimo nagonek mediów jest sobie często bliższa niż sąsiedzi w jednym bloku czy członkowie tej samej rodziny. Razem budujemy Zjednoczoną Ofensywę mającą na celu pokazanie światu naszego bytu, naszych racji, a przede wszystkim idei i piękna naszej wspólnej pasji – grania w nasze ukochane tytuły.