Żarty żartami, ale...

„Scena CoD2 w Polsce? To jakiś żart.” Niekoniecznie. I tutaj mógłbym skończyć swoją polemikę z kolumną Spidera. Mógłbym, ale… Chciałbym jednak pokazać jemu i ludziom o poglądach do niego podobnych, że nie jest tak źle, jak mogłoby się wydawać. Nie wiem jak dla Was, ale dla mnie oczywiste jest, że czasem układa się lepiej, a czasem gorzej. Zdarzają się optymiści i pesymiści, chwile wiary, gdy można przenosić góry, i chwile zwątpienia, gdy chce się usiąść i płakać. Dotyczy to nie tylko środowiska Call of Duty, czy nawet środowiska polskich sportów elektronicznych, ale przyrody w ogóle. Równowaga musi być zachowana, nieprawdaż? Nie o tym jednak miałem pisać…

Polska scena Call of Duty 2, jak już Spider wspominał, nie wystrzegła się „ludzi chorągiewek”. Nie ma jednak społeczności, w której takich osób nie znajdziemy. Owczy pęd, psychologia tłumu, itp. są nieuniknione. Niestety tak to już jest, że są ludzie, którzy boją się wygłaszać swoje poglądy/osądy/itp. i są ludzie, którzy potrafią powiedzieć co myślą, choćby nie wiem jaką głupotę spłodzili pomiędzy uszami. Ponadto nie można zapomnieć o tym, że nikt nie zna się na wszystkim (tak tak nawet ja;)). Czasem dobrze jest zasięgnąć rady osoby, która posiada wiedzę lub doświadczenie z danej dziedziny. Zdarza się, że usłyszane stanowisko nie jest reprezentatywne dla danej grupy, wówczas zaakceptowanie i powtarzanie stanowiska „autorytetu” można uznać za efekt łatwowierności lub naiwności / zaufania lub wiary (jak kto woli). Nie ma jednak sensu piętnować „ludzi chorągiewek”, gdyż w każdym z nas cząstka kogoś takiego tkwi. Nie piętnujmy więc siebie. Pomagajmy innym zrozumieć, poznać nasze stanowisko i być może je zaakcpetować. Dyskutujmy, wymieniajmy się opiniami na różne tematy, nie bójmy się pytać i bronić własnego zdania. W końcu każdy ma do niego prawo. I niech tak zostanie!

Jeśli już jesteśmy przy wyrażaniu własnych opinii przez zawodników, to oczywiście zazwyczaj poziom odwagi i pewności siebie zależy od umiejętności oraz pozycji społecznej. O pozycji społecznej nie ma sensu pisać, gdyż prawdziwym fenomenem dla mnie jest część osób „znaczących” coś na „scenie”. O umiejętnościach warto jednak wspomnieć, bo tych nam nie brakuje. Co prawda z drużyny Team Poland, która rok temu zdobyła złoto w Nations Cupie pozostało aktywnych już tylko kilku graczy, ale ich następców znaleźć bardzo łatwo. Wygrywać potrafimy z najlepszymi, wystarczy spojrzeć na eliminacje do IPS, drabinki CB, czy nawet rozgrywki CoDQCup. Potrzeba tylko odpowiedniej organizacji i motywacji. Motywacji, którą musi być coś więcej niż tylko dobra zabawa i znaczek w ClanBase przy nazwie drużyny.

Lud chce igrzysk - rok 2005.

Mówię o turniejach, internetowych i LANowych, w których na najlepszych czekają nagrody. Rozgrywki Call of Duty 2 podczas tegorocznej imprezy „ESWC 2007 Poland by AMD” były najlepszym przykładem na to, jak bardzo polscy gracze są spragnieni rywalizacji na LANie. Miałem przyjemność być współorganizatorem tego turnieju i muszę szczerze przyznać, że spodziewałem się około 20 drużyn. W ciągu niecałej godziny zapisało się ich 52. Chętnych było więcej, ale my nie byliśmy na to przygotowani. Nie byliśmy przygotowani także w kilku innych sprawach organizacyjnych, ale pozostaje mieć nadzieję, że będziemy mieli okazję wyciągnąć odpowiednie wnioski i poprawić się przy okazji kolejnego LANowego turnieju Call of Duty 2. Szanse na to są. Myślę, że nawet większe niż kiedykolwiek. Trzeba jednak skończyć z narzekaniem i wziąć się do pracy. Do pracy przede wszystkim nad sobą. Zacznijmy świat zmieniać od siebie, a ludzie, którzy mają władzę decyzyjną być może spojrzą na scenę Call of Duty 2 łaskawym okiem.

Zwłaszcza, że w promocji rozgrywek Call of Duty 2 czynny udział biorą media. Zwłaszcza instytucja taka, jak Headshot Media, która ostatnio wyciągnęła dłoń do wszystkich fanów CoDa. Relacje w radiu autorstwa sla, w HSTV popisy Sawika. Wystarczy dostarczyć odpowiedni materiał, a wkrótce możemy mieć problem ze znalezieniem czasu na coś innego niż transmisje bitew na mapach z naszej ukochanej strzelanki. O ile z transmisjami jest coraz lepiej, o tyle w przypadku słowa pisanego sytuacja od dłuższego czasu się nie zmienia. Dawno, dawno temu był Batalion, CoD.FPP.pl, Codcenter, Codjumper, CallofDuty.pl, a nawet CoD.PifPaf. Dzisiaj niestety swoją pozycję utrzymał jedynie Batalion. Codjumper i CoD.pl starają się dotrzymywać kroku, ale brak redaktorów daje o sobie znać. Na tym tle najjaśniejszą gwiazdą jest eSports.pl, który jest najlepszym polskojęzycznym źródłem informacji na temat europejskiej sceny Call of Duty. Wciąż jednak brakuje „scenowego serwisu” o Call of Duty, który połączyłby wszystkich miłośników serii. Kiedyś był nim CoD.FPP.pl. Dziś do miana tego pretenduje CallofDuty.pl. Dość nieporadnie, muszę przyznać.

Lud chce igrzysk - rok 2007.

Wszystko jednak można jeszcze nadrobić. Zwłaszcza, że seria Call of Duty ma dobre notowania u polskiego dystrybutora. Już widzę oburzenie po przeczytaniu poprzedniego zdania. Postarajcie się jednak popatrzeć na historię CoD2 w Polsce i policzyć liczbę turniejów (mniej lub bardziej udanych). Mi wyszło 8 imprez w ciągu 1,5 roku. To naprawdę nie jest zły wynik, biorąc pod uwagę, że LEM nie dysponuje budżetem takim, jak chociażby EA. Jak to ktoś ostatnio skomentował: „Pomagają jak mogą, a że niewiele mogą, to niewiele pomagają”. Widzicie więc, że nie ma się co obrażać, tylko docenić to co się ma i samemu postarać się o więcej. Zwłaszcza jeśli to więcej będzie miało oznaczać turniej LAN pięciu na pięciu z bardzo fajnymi nagrodami.

Podsumowując: mamy chęci. Mamy umiejętności. Mamy szansę. Wystarczy popatrzeć na scenę Call of Duty w Polsce przez lekko zaróżowione okulary. Przymknąć oko na jej niedoskonałości i przestać wróżyć jej upadek. Herbaty i tak robią już zazwyczaj w saszetkach, a kawę z ekspresu. Nie ma więc w czym wróżyć. Będzie co ma być, a ma być dobrze. I tego życzę sobie oraz Wam wszystkim.

P.S. Mam nadzieję, że nikomu nie przeszkadza to, że pominąłem problemy z pingiem, pieniędzmi na wyjazdy na zagraniczne turnieje, dzieciakami, które pozjadały wszystkie rozumy, wszechobecnym narzekaniem, utrudnianiem życia sobie i innym, brakiem drugiego Oniona, itd. Więcej uśmiechu i wiary w ludzi. Pozdrowienia dla tych, którzy na nie zasługują i dla całej reszty też.


Powyższy tekst jest subiektywną opinią autora i nie jest oficjalnym stanowiskiem serwisu eSports.pl.