Wywiad z eQuadorem

Cześć kaboom! Bardzo mnie ucieszyła informacja, że Quake 3 pojawi się na tegorocznym przystanku ESWC. Myślę, że będzie to dobry powód do wznowienia treningów oraz pojawienia się wśród grona znajomych. Fajnie wspominam polskie eliminacje do ESWC w 2006 roku, w którym brałem udział, tyle tylko, że na platformie Quake 4. Chciałbym powtórzyć swój osobisty „sukces” i zająć minimum 4 miejsce, tym razem w Quake 3.

Myślę, że to jest kwestia mojego wewnętrznego nastawienia, w czasach kiedy zdobywałem sukcesy w trybie TDM, a było tego trochę, myślałem sobie wtedy, że stawiam większość swojego czasu na grę tylko w tym trybie, co widać odbiło mi się na braku sukcesów w duelach. Podziwiam tutaj zika, który zawsze był dla mnie "zagadką", bo jako nieliczny w Polsce jest wstanie zdobywać niemałe sukcesy zarówno w TDM i duelach. Wracając do sukcesów w Quake 4 to faktycznie było tego więcej w trybie 1v1 niż w Quake 3. W związku z tym, że mój komputer pozwalał mi tylko na grę 1v1, postanowiłem spędzić trochę więcej czasu grając w tym trybie, więc stąd te lepsze osiągi.

Oj miło by było znów odwiedzić San Francisco, bo to fantastyczne miasto. Patrząc na formę czołowych zawodników, uważam, że nie ma rzeczy niemożliwych i jest się w stanie powalczyć z każdym z czołówki Polski. Wszystko zależy od przygotowania, a do ESWC jeszcze trochę czasu, więc patrząc realnie jestem w stanie się przygotować, aby liczyć się w walce o wyjazd do Kalifornii. Z tym, że będzie to jeden z trudniejszych celów, jakie sobie założyłem. Takie nicki jak matr0x, ProX, rutt, wEst czy zik muszą robić wrażenie i robią! Bo wiem, na co ich stać.

Jak zobaczyłem informacje na eSports.pl, że Quake 3 będzie na tegorocznych eliminacjach do ESWC, od razu przez głowę przeszła mi myśl, że warto będzie poćwiczyć i wziąć udział w rozgrywkach. Co do moich planów przygotowań to mam pewne założenia i staram się je realizować. Z dokładniejszą oceną mojej formy wolę się jeszcze wstrzymać, bo nie ukrywam, że jeszcze dużo do zrobienia. Codziennie staram się coś pograć z wEstem, ProXem, ruttem i Brutalem, ale nie ukrywam, że wstrzymam z nimi treningi w niedalekim czasie. To jeden z elementów moich planów przygotowań.

Tak pracuje w hotelu na Kazimierzu (Kraków), ale i też sumiennie pracuję. Po ówczesnym zrobieniu zadań, które należą do recepcjonisty, znajdę czas na to żeby włączyć Quake i przynajmniej 1h pograć. Ale nie ukrywam ciężko jest się skupić i czuć się swobodnie, bo jak by nie patrzeć granie w pracy nie jest mile widziane. Ale z drugiej strony, co robić w nocy jak czasami naprawdę nic się nie dzieje, a spanie jest zabronione. O tyle dobrze, że ostatnio gram na laptopie 13,3 cala, więc mieści się w każdym miejscu i łatwo jest go szybko schować jakby np. Pani Prezes weszła.

Dinhz ma trochę inny pogląd na sprawę sponsoringu. Doświadczenie nas nauczyło i wykreowało tylko negatywną opinię na temat sponsorów i jakiegokolwiek sponsoringu. Patrząc natomiast na sprawę multiklanów i ewentualne dołączenie w ich szeregi, osobiście sprawdziłem jak to wszystko działa, i z przykrością muszę stwierdzić, że nie raczyli nawet odpisać. Nie chodzi mi o to, że uważam się za niewiadomo kogo itp., ale jeśli multiklany chcą działać i działają „profesjonalnie” to powinni odpowiadać na każdego maila, nie zależnie czy ktoś jest dobry czy słaby, czy są zainteresowani czy też nie. Więc pozostaje mi tylko stwierdzić, że najlepszym i najbardziej profesjonalnym sponsoringiem jak dla mnie jest sponsoring samego siebie z własnych pieniędzy (przynajmniej na turnieje w Polsce i w UE), chodź wiem, że to może być też kosztowne i niemożliwe dla niektórych. Dodam jeszcze, że w ostatnim czasie nikt się mną nie interesował i przypuszczam, że po tej mojej wypowiedzi nikt się już nie będzie pytał.

Dinhz to Dinhz, większość osób wie, że jesteśmy nieprzewidywalni i mam nadzieję, że zbierzemy się jeszcze i zagramy w jakiejś lidze w najmocniejszym składzie! Warto też zwrócić uwagę, że każdy z nas ma nowe obowiązki i ciężko jest się zebrać i zagrać. Miejmy jednak nadzieję, że nastąpi niebawem przełom i znów stoczymy bój w finale z jakimś Miel. Osobiście postaram się „obudzić” Dinhz ze snu i znów zagrać ze swoją bandą przyjaciół.

Myślę, że Thrawn dobrał dobrych graczy, którzy istnieją na scenie już od paru dobrych lat i brali udział w niejednym turnieju, co skutkuje zdobytym doświadczeniem. Pojawiły się też nicki bardziej znane z duela niż z TDM. Uważam, że to dobrze wpłynie na postawę całego zespołu Team Poland. Siebie w tym wszystkim widzę jak najbardziej pozytywnie, nie ukrywam że chciałbym znów móc zagrać z ukszem na railu (pro-q3dm6) i z zikiem na q3dm14tmp YA+RL, ale to wszystko zależy od mojej formy jak i decyzji naszego kapitana, który tak czy siak podejmie odpowiednie decyzje co do pierwszego składu. Liczę, że po paru pierwszych meczach znów będziemy mogli podziwiać Polskę w finale pucharu nardów. Z mojej strony chciałbym życzyć nam powtórzenia sukcesu jak i większego zapału do treningu naszych graczy.

Wszystko zależy od naszego przygotowania do meczów, jeśli każdy z nas będzie traktował to bardziej poważnie i podchodził do tego z trochę większą pasją i chęcią wygrania, to myślę, że znów stoczymy walkę ze Szwedami w finale. Cieszy mnie fakt, że USA się zapisało, mogą pokazać naprawdę niezły teamplay na tych pingach, ale zarazem nie muszą. Każda z tych zapisanych drużyn liczy na zwycięstwo, więc nie będziemy lekceważyć żadnych przeciwników i do każdego meczu będziemy podchodzić z wielką motywacją, taką samą jak w meczach o najwyższą stawkę. Jeszcze raz chciałbym życzyć sobie i wszystkim kolegom z drużyny zapału do gry i kolejnego niemałego sukcesu!

Dla mnie to wciąż ten sam niesamowity Quake. To prawda, że dużo czasu grałem pod starszym OSP, ale według mnie nie ma aż tak diametralnej zmiany w CPMa vQ3. Z tego co zauważyłem to grało mi się trochę lepiej na wersji 1.43 CPMa niż na 1.44, ale nie rozpaczam, bo wiem że to było przyzwyczajenie, a do 1.44 jeszcze nie zdążyłem całkowicie się „dostosować”. Obydwie modyfikacje dają mi frajdę z fragowania, z tym, że na OSP już dawno nie grałem. Może dlatego, że świat idzie do przodu i trzeba się dostosować do nowszych rozwiązań? Abstrahując trochę od tematu mam Vistę :) i jestem z niej zadowolony i w niczym mi ona nie przeszkadza, chodź wiem, że wiele osób mówi „nigdy nie zainstaluje tego badziewia”. Myślę, że to kwestia obeznania i ilości godzin spędzonych przy Quake czy Viscie. W QW mamy natomiast FuhQuake i EzQuake, które nie zmieniają fizyki gry ani szybkości zmiany broni, natomiast każdy ustawia sobie wszystko jak chce i gdzie chce, przy czym EzQuake jest łatwiejszy w obsłudze.

eQuador to nie tylko Q3. Grywam również w „Portal”, polecam bo rozbudowuje niesamowicie myślenie przestrzenne i wciąga. Kiedyś powstał film jak przejść poszczególne mapy w single player QW w kilka lub kilkanaście sekund. To samo powstało w „Portal”, początki dla mnie były ciężkie, bo niektóre mapy przechodziłem w kilka bądź kilkanaście minut. Gdy zobaczyłem na youtube.com film, gdzie przechodzą w kilka sekund mapy, to zacząłem ich niesamowicie podziwiać jak wszystko rozpracowali. Gram też w szachy, literaki i piłkarzyki.

Jak byłem malutki i wchodziłem pod „ szafę na stojąco” zawsze widziałem mojego tatę jak pstryka zdjęcia. Dorastałem i dorastałem, i od czasu do czasu pstrykałem własne fotki, najpierw jakimiś jednorazowym sprzęcie. Potem dostałem swój własny aparat, rosyjską maszynę o nazwie Zenit, która mi się ciągle zacinała, ale robiła dobre zdjęcia. Potem od czasu do czasu pożyczałem od brata Canona 300 i od taty D10, bo szlag mnie trafiał z tym rosyjskim „Meisterstück”. Po ostatniej wizycie w USA zakupiłem sobie Canona D30 plus obiektyw 15-85 i myślę, że starczy mi na najbliższe kilka lat. Moja dziewczyna ciągle mi powtarza, że mam pstrykać dużo zdjęć. Przynajmniej wiem, że jej się zdjęcia podobają, a to chyba najważniejsze.

Raczej skupiam się na fotografowaniu tego „co mnie otacza” i „tego gdzie jestem”. Faktycznie dosyć dużo podróżuje, początkowo z rodzicami, dzięki którym mogłem wiele zobaczyć. A od paru lat na własną kieszeń. Ostatnio miałem okazje być w USA ponad pięć miesięcy, dokładnie w Jackson Hole (Wyoming) tam też pracowałem przez ponad cztery miesiące, a następnie pożyczyłem samochód z dziewczyną i pojechaliśmy na miesięczną wycieczkę. Zrobiliśmy około 4 tys. mil, jadąc od Jackson Hole kolejno do Salt Lake City, Park City, Zion National Park, Grand Canyone, Las Vegas, Doliny Śmierci, Los Angeles, Big Sur, San Jose, San Francisco i z powrotem do Jackson Hole. W sumie zrobiłem koło 2 tys. zdjęć.

W 2007 miałem okazje pokazać parę swoich fotografii w Muzeum Pana Siemiona (Petrykozy) wspólnie z tatą. W planach mam zrobienie wystawy na uczelni, ale z czasem teraz trochę ciężko. Kilka zdjęć możecie obejrzeć w galerii poniżej.

Na razie skupię się na tym żeby zacząć pisanie pracy magisterskiej, a następnie jej obrony pod koniec roku studenckiego. W życiu osobistym to bez większych szaleństw, może po studiach się coś zmieni...

Ja również dziękuję. I pozdrawiam wszystkich moich znajomych mniej lub bardziej znanych. Dziękuje też eSports.pl za wywiad. Pozdrawiam.

Kilka udostępnionych przez Szczepana fotografii