Najbardziej "tajemnicza" postać reprezentacji. Dołączył do drużyny w miejsce klanowego kolegi mayhema, choć już na samym początku znajdował się w kręgu moich zainteresowań. Z róznych przyczyn (głównie hardware'owych) nie udało mu się jednak pokazać na żadnym z pierwszych treningów, więc wydawało się że na swoją szansę będzie musiał poczekać do przyszłego sezonu. Rezygnacja Jarka otworzyła przed nim na nowo drzwi, szczęśliwie akurat w tym okresie wrócił do aktywnego grania i po jednym meczu sparingowym zdecydowałem się dać mu szansę w zespole. Nie zastanawiałem się długo, bo dobrze znałem jego możliwości z czasów wspólnej gry w n3. Zresztą, Eryk był wśród kandydatów do Team Poland już dwa lata temu - to o czymś świadczy.

Cwany aimer który nie umie - i nie za bardzo lubi - się cofać. W późniejszym etapie rozgrywek był w zasadzie "pierwszym do wejścia", najbliższy gry był w meczu grupowym z Rosją (gdzie ostatecznie zdecydowaliśmy się postawić na skład z pierwszej mapy, o co Eryk miał do nas w sporej części słuszne pretensje) oraz finale ze Szwecją. Z drugiej szansy debiutu zrezygnował świadomie, nie czując się dysponowanym na tyle, by stawić czoła Szwedom. Szkoda, że nie zdążył na dobre wprowadzić się do drużyny, bo moglibyśmy mieć z niego spory pożytek. Jeśli utrzyma formę i progres - nadzieja na przyszły sezon.