Podsumowanie wakacji na scenie ET

Zaczęła się piękna, polska, złota jesień. Liście spadają z drzew, leniwie krążąc nad ziemią w podmuchach wiatru, dni stają się krótsze, a pogoda coraz bardziej kapryśna. Młodsza część graczy już od kilku tygodni wstaje wczesnym rankiem i zmierza do szkoły, starsza już lada dzień zacznie. Pracujący już zapewne zdążyli wrócić z urlopów, wszyscy powoli przyzwyczajają się do rytmu dnia, który towarzyszyć nam będzie jeszcze kilka ładnych miesięcy. Ten piękny, melancholijny okres to doskonały moment, aby z perspektywy czasu podsumować wszystkie wydarzenia, które miały miejsce podczas dwóch miesięcy wakacji na scenie Enemy Territory.

Wydawać by się mogło, że wraz z rozpoczęciem się lipca wszyscy rzucają komputery i ruszają na podbój morza, gór, Mazur bądź też innych z pewnością pięknych regionów, niekoniecznie w naszym kraju. Otóż wcale tak nie jest - podczas wakacji rozgrywki trwają nieprzerwanie, więc i emocji nie brakuje. Z uwagi jednak na to, że redaktorzy mimo wszystko mają życie poza Internetem, warto wspomnieć o tym, co działo się na scenie latem, jako, że nie zawsze był czas, aby o tym napisać.

W związku z tym zapraszam do lektury kolumny, w której postaram się podsumować to, co działo się w lipcu i sierpniu. A działo się sporo - kilka ważnych turniejów zakończono, kilka przeprowadzono. W akcji ujrzeliśmy czołowe europejskie drużyny, które nie przerwały treningów ze względu na przygotowania do Crossfire Devotii Challenge 3. Również z powodu tego LANa na scenie zaobserwować mogliśmy serię roszad, wzmocnień i transferów. O tym wszystkim przeczytacie jednak poniżej, do czego Was serdecznie zapraszam.

ETQCup

ETQCup był turniejem, organizowanym przez portal Cadred.org i sponsorowanym przez angażującą się w społeczność graczy firmę QPad. Ta z kolei zapewniła całkiem fajne nagrody. Zapisały się do niego 64 drużyny z całej Europy, które walczyły później w formacie double elimination.

Gwoli ścisłości zawody rozpoczęły się już z początkiem czerwca, jednak przy takiej ilości meczów do rozegrania musiały potrwać dość długo. Kluczowe rozstrzygnięcia zapadły dopiero w lipcu. Z polskich drużyn najdalej zaszło istniejące wówczas Fear Factory X-Fi, które doszło aż do ósmej rundy losers bracket, odpadając z turnieju dopiero po zaciętym spotkaniu ze srebrnym medalistą.

Bez wątpienia jednak najważniejszym meczem był wielki finał, w którym spotkały się drużyny The Last Resort i Team Dignitas. Nota bene wielki finał ledwo zakończonego Crossfire Devotii Challenge 3 wyglądał identycznie - zmieniły się jedynie składy obu drużyn, i to nieznacznie. Tym razem jednak zatriumfowała drużyna popularnych "digimonów", czyli dignitas, pokonując przeciwnika na dwóch mapach. Warto wspomnieć ówczesną doskonałą formę zwycięzców, którzy w całym turnieju nie przegrali ani jednej mapy.

Enemy Territory WorldCup

Drugim równie ważnym, choć zapewne dla nas, Polaków, zdecydowanie ważniejszym wydarzeniem był organizowany przez ekipę znanego ET-Cupa turniej reprezentacji narodowych Enemy Territory WorldCup. Była to swoista alternatywa dla tworzonego przez ClanBase NationsCupa, który początkowo miał być rozegrany w formacie 5on5, a ostatecznie w ogóle się nie odbył. Oczywiście reprezentacja Polski, tym razem pod wodzą zoyda, stawiła się w pełnym, najsilniejsym składzie na zawody. To właśnie dlatego, z czystego patriotyzmu i miłości do narodu, z wypiekami na twarzy obserwowaliśmy kolejne, udane spotkania naszych rodaków.

Nie wiedzieć czemu Polska zawsze trzymała się w czołówce europejskiej sceny Enemy Territory. Mieliśmy po prostu szczęście do niezwykłych talentów, takich, jak niegdyś błyszczący doktor, potem LoCkheed, a teraz, od pewnego czasu, kot. Swego czasu zajmowaliśmy naprawdę dobre miejsca w NationsCupach. Najpierw było złoto, potem brąz. Głodni sukcesu Polacy ostrzyli sobie apetyty na kolejny, spory sukces.

Powodów mieliśmy sporo. Nie dość, że Team-Poland.ET stawiane było od początku w gronie faworytów, to kolejne zwycięstwa tylko utwierdzały nas w tym przekonaniu. Gładkie wyjście z grupy, w której nie oddaliśmy mapy. Później playoffy - pokonani mistrzowie i wicemistrzowie NationsCupa, kolejno Finowie i Belgowie. W finale winners bracket zmierzyliśmy się z drużyną, która była naszym rywalem również w wielkim finale zawodów - Niemcami. Wówczas ograliśmy ich 4 do 0.

Wreszcie nadszedło spotkanie finałowe. Niemcy musieli wygrać dwa mecze do dwóch wygranych map, ponieważ wychodzili z drabinki przegranych. Oba starcia były niezwykle emocjonujące, jednak oba, niestety, przegraliśmy. Pierwsze dopiero po trzeciej mapie, wynikiem 2 do 4, drugie już na dwóch arenach, choć i tu tanio skóry nie sprzedaliśmy - 1 do 3. Polacy musieli zadowolić się srebrnym medalem - jedynym, brakującym w i tak już pokaźnej kolekcji.

SummerCup.ET

SummerCup.ET jest turniejem, który ma już stałe miejsce w scenowym kalendarzyku. Zawody organizowane są i wyłącznie dla zabawy, dla tych, którzy mają więcej wolnego czasu w okresie wakacji i nie potrafią go zorganizować. Oczywiście to zdecydowanie ujmuje ich randze - wszak czołowe europejskie drużyny odpoczywają po męczącym sezonie gdzieś na Wyspach Kanaryjskich, więc z pewnością nie wezmą w nich udziału. Tym razem jednak miało być inaczej. Tym razem bowiem już z końcem września rozgrywany był najważniejszy europejski LAN dla graczy ET - Crossfire Devotii Challenge 3. W związku z tym wakacyjną porą ujrzeliśmy w akcji kilka naprawdę nieprzeciętnych teamów.

Warto jednak zacząć od początku. A początek wcale wesoły nie był - ClanBase odmówiło zorganizowania SummerCupa na scenie Enemy Territory w tym sezonie. Decyzja wydawała się dziwna i zaskakująca, lecz nie było od niej odwołania. Jednak, jak się okazało, społeczność nie zapomniała, jak sobie radzić bez wspierającego nas przez dość długo CB. Dwaj ambitni panowie z Beneluksu, Rhand i Frenky, postanowili zorganizować zawody na własną rękę.

Turniej udał się znakomicie, nie da się ukryć. Chłopaki odwalili kawał dobrej roboty, któremu nie należy skąpić pochwał. Rozgrywki trwały przez całe wakacje, a zapisały się do nich aż 123 zespoły z całej Europy, której podzielono na cztery ligi - od najlepszych aż po te najsłabsze. Nowością była zapomniana już mapa, stara, ale wciąż jara Siwa Oasis - prawdziwy klasyk z najmłodszych lat ET.

Wszystko zostało zwieńczone wielkim finałem 16 września bieżącego roku. Zagrały w nim dwie europejskie drużyny - Superretardedplayers i waffles, które pod tą nazwą ukrywały prawdziwą tożsamość - wyżej wymienione The Last Resort. Obie spotkały się niedługo później na CDC3, choć nie miały okazji do bezpośredniego starcia. Wówczas jednak, w SummerCupie, lepszą okazała się ekipa TLR po emocjonującym, trzymapowym pojedynku.

#30 ET-Cup

Ostatnim już godnym wspomnienia wydarzeniem, które mieliśmy okazję obserwować podczas tegorocznych wakacji na scenie, była trzydzista edycja stale rozgrywanego turnieju o jakże oryginalnej nazwie ET-Cup. Standartowo już zaproszono do niego szesnaście najlepszych wówczas w Europie drużyn, z których aż czternaście pojawiło się w Holandii na CDC3. Rozgrywki były zatem zacięte, pełne emocji i nerwów. Stanowiły swoisty przedsmak tego, co czekało nas w Enschede, w kafejce WZZRD, podczas owego LANa. Trudno się zatem dziwić temu, że większość z nas śledziła je z zapartym tchem i wypiekami na twarzy.

Tym razem edycja była wyjątkowo obfita w interesujące mecze, głównie ze względu na przygotowania przed CDC3. Każda z uczestniczących drużyn chciała udowodnić, że nie należy jej lekceważyć podczas LANa. Do finału dotarły Gamepoint Online i Team Dignitas, rozstawione w Enschede kolejno z numerami cztery i dwa. Tutaj jednak okazało się, że rozgrywki offline różnią się diametralnie od tych online. dignitas zajęło bowiem, zgodnie z przewidywaniami, drugie miejsce. GMPO natomiast ósme.

#30 ET-Cupa wciąż nie udało się doprowadzić do końca, głównie ze względu na wspominanego już niejednokrotnie CDC3. Wszystkie dotychczasowe rozgrywki, które wyłoniły finalistów, każą nam się przygotować na naprawdę interesujące widowisko. Niemcy z pewnością będą chcieli pokazać, że mimo występu poniżej oczekiwań w Holandii, w ET grać potrafią i powalczą jak równy z równym z tamtejszymi srebrnymi medalistami.

To jest już, niestety, koniec istotniejszych wydarzeń, które odbyły się podczas tegorocznych wakacji. Nie da się ukryć, że nie było tego mało. Większość zawodów wyraźnie zyskała na prestiżu dzięki Crossfire Devotii Challenge 3, na które wszyscy trenowali do upadłego. Mimo wszystko bardzo miły jest widok tak aktywnej sceny nawet podczas tych najcieplejszych miesięcy w roku.

W słowie zakończenia warto odwołać się do panującej opinii o rzekomym umieraniu sceny Enemy Territory ze względu na wyjście jej następcy - QuakeWars. Trudno jest póki co wyrazić obiektywną opinię na ten temat, o wszystkim przekonamy się w najbliższym czasie. Scena jednak istnieć będzie tak długo, jak udzielać się na niej będą gracze. A tych, jak widać, nie brakowało nawet poczas wakacji.

Jak w tej perspektywie wygląda następny sezon? Czy będzie to już ostatni w historii Enemy Territory? Czy QuakeWars wyprze tę już nieco podstarzałą, ale wciąż jarą grę? Czy EuroCup będzie wciąż cieszył się taką popularnością i prestiżem, jak w poprzednich latach? Takich pytań mógłbym znaleźć bez liku, a odpowiedzi na nie jeszcze więcej. To jest jednak temat na inną kolumnę, za którą, być może, pewnego dnia się zabiorę.

Powyższy tekst jest subiektywną opinią autora i nie jest oficjalnym stanowiskiem serwisu eSports.pl