Pepi opowiada o szczekaniu i emeryturze!

Lamerską to raczej za dużo powiedziane. Może i potrzeba tu, także i moim zdaniem, więcej farta niż w innych strzelankach, ale umiejętności to raczej podstawa jak w każdej gierce. Do tego dochodzi gra zespołowa, wzajemne przybijanie piątek, dużo śmiechu, tańca i swawoli. Gra jest dobra i tyle.

Podobno duelowcy określają CS'a jako "chess", do tego dorzuciłbym podchody, berka i akcent zabawy w chowanego. Ale i tak wszystko rozbija się o zgranie całej drużyny i skilla!

W życiu grałem w 3 może 4 gry, z czego najlepszą (tnę do dziś) jest ekonomik Transport Tycoon, więc nie powiedziałbym, że traktowałem gry wyjątkowo. Częściej grałem w kręgle czy bilard, a ostatnio piłkarzyki, choć morale spada gdy w****** mi ligowcy (we Wrocku jest najwięcej zarejestrowanych graczy table-soccer’a w Polsce). Pierwszym FPP sieciowym w jaki grałem było UT, ale jakoś nie oszalałem na jego punkcie. Natomiast CS'a pokazał mi sąsiad i od razu wpadłem jak śliwka w kompot.

Raczej satysfakcji i rywalizacji, kasy póki co mam z tego niewiele.

Pierwszy konkretny klan to były DziwneDni, chociaż doszedłem do klanu gdy w zasadzie już gasł. Rozsypał się zaraz po WTM2 i wejściu wersji 1.6 ze steam’em. Tak więc z desko, sanke, devilem, exekiem i długim zdążyłem zagrać ten turniej + eliminacje do WCG, bodajże 2004. DD to była istna Mekka z masą genialnych ludzi z czarnym i gabalem na czele, których wspominam ciepło, aczkolwiek nie spotykam w zasadzie wcale. Poumierali chyba. Po WTMie na długi czas związałem się z moim kochankiem Andrzejem "Ab" Bartodziejem, z którym tworzyliśmy AAK (Alive’n’Kickin’!!) i na dobre zacząłem przygodę z 5on5!

NETR na rozdaniu nagród podczas Heyah Logitech Cybersport

Mój Boże… Nie bez kozery mam wytatuowany (:V) na kostce. Świetny okres. Nazwę tego powerhousu wymyślił Andrzej (przy okazji jednego ze swych cholerycznych napadów) podczas ARENY3 w Krakowie. Jako, że turniej niespecjalnie nam wyszedł, przerwaliśmy nieco działalność, aż do eliminacji niechlubnego WPPG – turnieju z cyklu „HALO HALO TO JEST K*** ŻART, NIE MA ŻADNEGO TURNIEJU”. Przy okazji tego "eventu" ukształtował się skład w postaci: dwa pedały (ja + paź Ab), west, snes i zuq (do dziś brakuje mi ciepłej dłoni Jakuba na karku, jego kojącego szeptu…). Wspólnie dominowaliśmy przez jakiś czas polskie lany tj: PGA (honourable 5-8), WGD (honoruable 5-8) i inne. Aczkolwiek nie specjalnie woziliśmy się tymi sukcesami, najważniejsze były wspólne podróże pociągami w tym ten jeden wyjątkowy – powrotny do Wrocławia z Poznania, przez Piłę (kto ma dwójkę z geografii niech s.....).

Czekaj czekaj… to nie do końca tak, pa(:V)man w pewnym momencie dostał się pod skrzydła multiklanu Steelhand i w przeciągu ok. półtora roku skład kilkakrotnie się zmienił. W pewnym momencie, po zajęciu trzeciego miejsca na Heyah Cybersports 2005, kopnięto i mnie, a z pakmanów został tylko west, więc stwierdziłbym raczej, że (:V) się… wytarł.

Samą ekipę. Turnieje, które odbywały się z częstotliwością raz na pół roku organizowane bez ładu i składu mogły jedynie irytować, tak więc nie specjalnie miło je wspominam. Natomiast jako drużyna, byliśmy cały czas dobrze poukładani. Co prawda nie wiem jak było w innych drużynach, ale uważam, że mieliśmy wyjątkowo konkretne podejście do wspólnej gry. Mieliśmy swój harmonogram, przygotowywaliśmy się pod nadchodzące turnieje, a poziom i pomysł taktyczny był moim zdaniem całkiem przyzwoity. Gorzej było z wynikami. W pewnym momencie przylepiono nam etykietę "i-net", z którą brnęliśmy przez kolejne lanowe turnieje. Nie udało się zająć wyżej niż trzeciego miejsca na żadnym z nich, więc nie było też argumentów przeciw krytyce.

W tej chwili sam zastanawiam się jak to było z pewnymi osobami w drużynie, jeśli chodzi o "czyste" granie. Kiedy obcujesz z kimś prawie 2 lata, pewnych rzeczy można nie zauważyć, pewne przespać, więc jeśli miałbym ręczyć za wszystkich… nie zrobiłbym tego. Z drugiej strony charakterystyczne dla tego środowiska jest szczekanie. Rozpiętość tego zjawiska jest gigantyczna, ciągnie się od popularnego "plebsu" po osoby, które znają lub sprawiają wrażenie obeznanych w "mechanizmach" gry na konkretnym poziomie. Szczeka się na wszystko i wszystkich na podstawie pojedynczych meczów, mniej lub bardziej ważnych turniejów, słowem - wyników. Jeśli powinie Ci się noga, zagrasz źle, za plecami urosną Ci trzy portale z pianą na pysku i garścią błota. I nie ma zmiłuj. W sH szło przywyknąć, ale kosztem sporych nerwów. Najbardziej udzieliło się to chyba samej "marce". Steelhand po prostu zaczął się szczeniakom kojarzyć z "niepowodzeniami" na lanach. Doszło więc do kuriozalnej sytuacji na lanie w Rzeszowie, gdzie jako sH zagrało w zasadzie całe DBR – czyli postacie z okładek Cogito i innych pism.

Chłopaki potknęli się, zajęli satysfakcjonujące miejsce 5-8 po czym pojawiły się komentarze, także osób znanych, typu "sH znowu nic nie ugrało", "Powtórka z rozrywki" itp. Te same osoby dzisiaj grają razem i obszczekują innych. Innymi słowy, domowe przedszkole. Jeszcze ciekawiej wygląda sytuacja z niejakim Patrykiem Ś. pseudonim psita. Wnioskuję, że środowisko cierpi na kompleks krótkiego penisa, bo świadomość, że ten niewielkich rozmiarów fizycznych człowiek dysponuje ponadprzeciętnym skillem widocznie nie daje większości szczeniaków spać spokojnie. Smutna sprawa bo z Patryka zrobiono coś na wzór Judasza. Nasuwa się kolejne kuriozum – Heyah Cybersports '06. Patryś w całym turnieju rozegrał jakieś 3 rundy, bo resztę spędził pod stołem wymiotując. I co? I-NET! Niby taki dobry, a na lanie nic nie gra. Inna sprawa to wyrozumiałość kumpli z jego teamu, którzy obiecali już nigdy nie grać z Patrykiem. Chłopak mógł odetchnąć, bo koledzy nie potrafili bez niego wyjść z grupy.

Pewnie, że poczułem. Nagle okazało się, że mam całkiem sporo czasu, więc nieco CS'a odstawiłem. Grałem sporadycznie jakiegoś dm'a i mixy. Lecz ogólnie tragedii nie było.

Drużyna Steelhand - pepi spędził tam kawał czasu.

Prawdę mówiąc, nie dbaliśmy o to w jakim zespole będziemy grać. Co dla nas było ważne, to opłacony serwer + jakieś gratisy na wyjazdy. Nagle okazało się, że trafiliśmy na grupkę odpowiedzialnych ludzi, którzy tak jak my próbowali "wstać". Mieliśmy fart, ludzi takich jak Troll (NETR owner!) nie spotyka się często. Skończyło się rzucanie słów na wiatr, zaczęły się konkrety i to pieprzone poczucie pewności, że będzie jak mówią. Natomiast, co do samego dojścia do NETR, nie sądzę, żeby wywołało ono jakiekolwiek poruszenie.

Było w porządku, bez rewelacji, każdy czekał na nadchodzące lany. Niestety wiosna to było pasmo niepowodzeń. Nie dostaliśmy się na żaden z trzech najważniejszych turniejów (MMGT, ESWC, WCG), za każdym razem kosztem drużyn, które wróciły z kompletem porażek (i-net!). Tak więc, na początku NETR było… blisko końca tej zabawy.

Lepiej wspominam poznańskie PGA '05, ale tylko ze względu na monitory (w końcu na turnieje jeździ się grać!). Waliło co prawda niemiłosiernie bo ustawili nas przy kiblach, ale były CRT'ki. Natomiast na obu edycjach Heyah były LCD, dlatego na oprawę i organizację już nie miałem sił zwracać uwagi, choć komplet komputerów do dyspozycji każdej z drużyn był dużym komfortem. Co do samego przebiegu meczy to było całkiem nieźle. Pojechaliśmy jako grupka przypadkowych osób z kilkoma pcw za sobą i ustrzeliliśmy wynik. Gra była zupełnie spontaniczna. Sporo pretensji miałem do siebie samego, bo grałem po prostu słabo, natomiast gdybyśmy nie przekombinowali w meczu o finał, byłbym teraz bogatszy minimum o 4 stówy i znacznie droższy telefon.

W zasadzie było jak chcieliśmy, cały czas do przodu. Dzień przed ostatnim meczem grupowym powiedziałem Matiemu, że dostaniemy go 0:2, bo mieliśmy nieco smętny tydzień. No i dostaliśmy. Następnie poprosiłem chłopaków, żebyśmy wygrali kolejne 2 mecze, aby nie było nerwówki o wyjazd. I wygraliśmy. Jak w zegarku!

Celujemy w pierwsze. Z groźnych przeciwników wymienię może PGS, wyglądają na mocną drużynę.

Widocznie to, że Voodoo zatrudnia/zatrudniało cały sztab specjalistów, od osoby odpowiedzialnej za Public Relations, przez Dział Marketingu po Organizatora, którzy byli tak zajęci, że zabrakło dla nas czasu. A tak na serio, to byliśmy rozczarowani brakiem masażysty.

Trochę o nich czytałem, wszystkie znaki na niebie mówią, że są najlepsi w Polsce a na PGA mają wywalczyć prym w Europie. Do Poznania ruszamy w sobotę, więc mam zamiar obejrzeć ich w akcji i pokibicować. Póki co nie odczułem czegoś takiego jak wew. rywalizacja, bo nie o to w multiklanie chodzi.

The Netrunners w trakcie walki na HLC 2006!

Dzień wygląda dość schematycznie. Od 8 do 17 robota, potem albo gramy albo próbuje wynagrodzić ukochanej spędzony przed monitorem czas. I udaje mi się bo mnie kocha! Do tego dochodzi zaocznie szkółka, więc zostają mi 2 wolne weekendy w miesiącu na cokolwiek innego. Czasem zajrzę do Andrzeja przypomnieć kto jest panem i pobawić się z jego psem - klik.

W zasadzie nie… muszę się za coś zabrać.

Rodzice nigdy nie byli szczęśliwi z tego powodu, ale odkąd mam pracę powiedzieli „pass” i nie ingerują w to, co robię. Co do wyjazdów, to poza Polskę to wyjechałem ze 2 razy i to na narty, więc w moim przypadku tak światowo to nie jest. A w samej Polsce podróżuje się tragicznie (PKP), więc to też nie jest takie sobie wyjście po gazetę. Nie pamiętam bym był na turnieju wyspany…

Sam nie wiem, póki co robię swoje. Robota zajmuje mnie w 100% więc staram się „wgryźć” w tempo jako, że to mój pierwszy etat. Szkoła to dodatkowe ciśnienie i jakoś słabo to widzę. Się zobaczy.

Cały czas mam nadzieję, że grając w końcu ruszę jakąś passę małych/niemałych zastrzyków finansowych, ale traktuję to jedynie jako ewentualny dodatek socjalny. Jakby tak się udało wywalczyć przy okazji awans zawodowy, to byłoby klawo.

Gra sama w sobie jest równie ekscytująca jak mecze piłki nożnej czy innego sportu zespołowego. Liczy się rywalizacja. Pani psycholog nie pyta się przecież Zidane'a czy futbol wpłynął na jego osobowość i czy wobec tego nie ma ochoty dać komuś z główki… chyba. Mniejsza o to, w każdej z gier komputerowych wszystko odbywa się wirtualnie, więc jeśli masz tego świadomość, nie musisz się niczym przejmować. Natomiast wszystkie środowiska gier, takie jak CS'owe to swoją drogą doskonały materiał dla socjologów.

Nie mam pojęcia co straciłem, bo w tym czasie siedziałem przed kompem :) Natomiast grając z innymi staram nasycić swoją chorą potrzebę rywalizacji!

Do Romka nic nie mam, fajny, wysoki dark-włosy chłopak. Głosowałem na niego w I turze wyborów prezydenckich. Nie wiem, o które pomysły pytasz, ale moim zdaniem to nie ma znaczenia. Nagonka na kolegę zaczęła się od zawalonych przez gnojków matur. Romek objął fotel na parę tygodni przed egzaminami, niestety nie zdołał udzielić korepetycji 2 milionom licealistów więc d... z niego - nie minister.

Chciałbym żeby był, ale wpierw zapewne poczekamy, co zrobi Zachód. Zawsze czekaliśmy na ruch innych, a szkoda, bo z WCG Penty można by nadmuchać niezły balon argumentów i kto wie, może Neo miałby z grania emeryturę na starość

Dzięki, pozdrawiam znajomych.