Nie dla psa kiełbasa

Jak to kiedyś ktoś mądry wymamrotał: "potrzeba matką wynalazku". Zakładając więc, że to jakże złożone w swej prostocie stwierdzenie jest prawdą, możemy założyć że coś się rozwija jeżeli jest popyt na takowy rozwój. Z kolei gdy stoi w miejscu to zazwyczaj dlatego, że nie ma potrzeby tego rozwijać. I tutaj od razu łatwo się nie zgodzić, bowiem można znaleźć 50 innych powodów do rozwoju niż potrzeba, zaś do braku rozwoju innych niż brak potrzeby.

Gdy w bardzo odległych od dzisiejszych czasów epokach prymitywni ludzi potrzebowali zwiększyć efektywność swoich jakże potrzebnych im wtedy prac czy polowań, wynaleźli sobie narzędzia. Były proste, bo w końcu nikt chyba nie wymagał od jaskiniowców żeby zbudowali maszynę czasu, ale spełniały swoje zadania. Wtedy oczekiwania były małe, dlatego i możliwości tych narzędzi były mizerne. Wszyscy jednak byli bardzo zadowoleni gdyż życie stało się łatwiejsze. Z biegiem czasu zaczęto szukać innych niż polowania metod na znajdywanie wyżywienia. Tak też narodzili się pierwsi rolnicy, plantatorzy i hodowcy. Z kolejnymi stuleciami zaczęto piec - wynaleziono więc piec, ponieważ był znacznie łatwiejszy w obsłudze dla tamtejszego, nazwijmy go tak, piekarza niż ślęczenie godzinami przed ogniskiem. Potrzeba sprawiła więc, że ludzkość zyskała kolejny, wspomniany właśnie, wynalazek. Tak,i którego zresztą używa się w udoskonalonych formach aż do dzisiaj.
Gdy tak ludzkość ewoluowała i wymyślała coraz to ciekawsze wynalazki, formułowała prawa biologii i fizyki, a później chemii - wszystko na papierze - gdy tak świat rozwijał się, a homo-sapiens podbijali kolejne sfery życia - wynalazki i nowe teorie stały się codziennością. Cywylizacja ludzka stała się pożeraczem nowych technologii, zapotrzebowanie na postęp techniczny, medyczny czy nawet filozoficzny stało się potrzebne do życia niemal tak bardzo jak jedzenie czy picie. Nikt chyba nie ma złudzeń na ten temat, od bardzo dawnych czasów, niezależnie czy istnieje mocna potrzeba czy nie, ludzkość ciągle rozwija się w dość szybkim tempie. Kolejne generacje zapominają starsze idee wymyślająć nowsze, doskonalsze, bardziej skomplikowane, a zarazem ułatwiające życie. Wprawdzie zazwyczaj kosztem czasu, jednak to zupełnie inna bajka. Dzieci nie potrafią często zrozumieć dziadków, także vice-versa - a wszystko przez to, że ich czasy za bardzo się różniły. Stworzyła się przepaść między kolejnymi pokoleniami. To właśnie w czasach wzmożonego rozwoju technologicznego często wiele aspektów życia rozwijało się nie tylko z powodu potrzeby, lecz także ciekawości czy zwykłych marzeń rozpuszczonych miliarderów.
Do kolejnych wielkich odkryć przyczyniali się ludzie, którzy całe życie nosili w sercu wizje. Były one ich snami. Marzeniami zaś cel - czyli ich realizacje. Jakże niewielu zdołało dojść w życiu do tego celu, mieli oni następców którzy w końcu osiągali upragniony przez swoich poprzedników sukces. Ci zaś, którzy dokonali tego w swoim życiu umarli szczęśliwi, wiedząc że cała praca jaką włożyli w swoje sny nie poszła na marne, a ich życie miało upragniony, zagubiony przez dzisiejszych ludzi sens. To właśnie ambicje, marzenia i odrzucane przez wszystkich idee nowych sposobów rozwoju są dla wielu taką przysłowiową kiełbasą. Całe gromady piesków ślinią się całe życie na wymarzoną laskę kiełbaski, wielu zatracało się w swoich poszukiwaniach nie bacząc na problemy z rodziną, zdrowiem czy wiarą. Czy jednak warto jest zatracać się dla takich idei? Spróbujcie powiedzieć, że nie - na przykład astronomom, którzy spłonęli na stosach ponieważ twierdzili, że to Ziemia kręci się wokół Słońca...

Większość rzeczy wokół nas w dalszym stopniu, non-stop zmienia się na bardziej zaawansowane. Z różnych powodów, czy to czystej potrzeby, czy czyjejś chęci zarobku, czy wspomnianej wymarzonej wizji opętanego pomysłami twórcy cały czas doświadczamy wprowadzania w nasze życie nowych wynalazków technicznych, medycznych, politycznych, społecznych, "pokojowych" (dobrym przykładem siania pokoju jest ostatnio wojna) jak i wielu innych, które ciężko wymienić w tak krótkim fielietoniku. Dlatego też z czystym sumieniem możemy powiedzieć, że nie tylko potrzeba jest matką wynalazku. Tak właściwie to wynalazek miał licznych rodziców, wśród których byli także ambicje, marzenia i przypadek. Rozwój następuje czy tego chcemy czy nie. Zazwyczaj ciągle wszystko prze do przodu w swoim naturalnym, ciężko zauważalnym tempie. Nie leży jednak w naturze człowieka czekać i obserwować. Gdyby ludzie nie pracowali na rozwój, nie próbowali realizować swoich marzeń i nie marnowali większości życia by iść w stronę swoich idei i zamierzeń, bylibyśmy dzisiaj ciągle w epoce brązu, kto wie czy i nie niżej. Dlatego, przyznać należy, że żadne życie spędzone na wynajdywaniu i dążeniu do postawionego sobie celu nie jest zmarnowane. Nawet gdyby oznaczało brak miłości, przyjaźni i innych pozytywnych rzeczy w życiu. Ponieważ takich rzeczy jak dokonania i wynalazki ludzkość nie ocenia jednostkowo, pojedynczo. Takie rzeczy wpisuje się w karty historii, która lepiej przedstawia nieposiadających żadnego życia prywatnego genialnych generałów podbijających świat, niż kochających mężów troszczących się cały żywot o żonę i trojkę dzieci.

Puenta? Rozwój i wynalazki będą potrzebne i mile widziane zawsze. Ambicje i marzenia będą doceniane, a zastój i niewykorzystywanie możliwości do rozwoju potępiane i odrzucane przez przyszłe pokolenia. Wszyscy potrzebujemy robić coś, co rozwija zarówno nas jak i nasze otoczenie. Tylko twórcza praca daje nam samorealizację. Upajanie się dokonaniami i niepatrzenie w przyszłość przynosi znudzenie i niezadowolenie.
Dlatego w tym miejscu kończę, bo jestem właśnie takim łaknącym psem. A niestety jak się często w historii okazywało - nie dla psa kiełbasa. Nie dla takiego psa jak ja, nie w tym miejscu. Bo móc realizować marzenia, szczególnie te wydające się być praktycznie niemożliwe do wykonania mogą tylko pojedynczy szczęśliwcy opisani w książkach i podręcznikach. A ja, jak niedawno doszedłem do wniosku, do nich nigdy należeć nie będę. I niesłychanie przykro mi z tego powodu... Tak przykro, że nie będę już dalej się rozpisywał tylko kulturalnie pożegnam: do widzenia :)


Niniejszy tekst jest subiektywną opinią autora i nie jest oficjalnym stanowiskiem serwisu eSports.pl.