Nierealny Świat

Pięć lat mineło odkąd Unreal Tournament ujrzał światło dzienne, a tłumy wciąż szaleją na punkcie tej gry. Niewiele tytułów nastawionych na rozgrywke w trybie multiplayer może się tym poszczycić. Tym samym wszedł on do kanonu gier, które wywarły znaczący wpływ na wygląd dzisiejszego e-sportu. Przyjrzyjmy się więc co stoi za tą jakby nie było legendą.



UT jest dzieckiem Epic Games, które pod pierwotną nazwą Epic MegaGames założył w 1991 w Rockville w stanie Maryland, programista Tim Sweeney. Wkrótce dołączyli do niego programista James Schmalz, znany dziś wszystkim marketingowiec Mark Rein, oraz oczywiście noszący po dziś dzien tatuaż ze znaczkiem serii Unreal, designer Cliff Bleszinski. W roku 1993 James Schmalz opuścił Epic i założył Digital Extremes. To właśnie ta firma po stworzeniu swojego pierwszego dzieła pod znajomo brzmiącym tytułem Epic Pinball, zajeła się wspólnie z Epic kreowaniem pierwszego Unreala, którego projekt zaczął powstawac w 1994 roku. Dwa lata później zostaje podpisana umowa z wydawcą GT Interactive i roboty ruszają pełną parą. Przez ten cały czas zespół developerski się rozrastał, ale warto szczególnie wspomnieć o dołączających do niego w 1997 roku Jamesie Wilbur, który był jednym z założycieli Id Software oraz Stevenie Polge, twórcy quejkowskiego ReaperBot'a. Niedługo potem w roku 1998 wydano pierwszą grę z serii Unreal. Świat oszalał. Przepiękna grafika, szczegółowe tekstury, woda z alpha blendingiem, masa innych efektów oraz przedewszystkim ogromne otwarte przestrzenie zawładneły graczami. Calość dopełniał klimat tajemniczego świata oraz wrogowie, którzy pod względami inteligencji wyznaczyli nowe standardy. Mimo, że gra została uznana, za multiplayerowy niewypał jej popularność nawet dziś przebija takie produkcje jak promowana przez CPL nasza rodzima produkcja Painkiller. Według statystyk prowadzonych przez GameSpy średnia liczba graczy online przyłączonych do serverów w danym momencie plasuje się na poziomie ponad 70 osób. Wreszcie w rok później, 30 listopada 1999 roku zostaje wydany nasz bohater - Unreal Tournament. Jeszcze tego samego roku zostaje udekorowany tytułem Game of the Year, który nie był ostatnim wyróżnieniem w jej historii. Gra doczekała się wydania na cztery platformy - PC (Win/Linux), Macintosh, Sega DreamCast, Sony Playstation 2. Z czego sama tylko wersja PC została wydana w 5! edycjach (oryginalna, kolekcjonerska, GOTY, Best of, Totally), a nawet wersji OEM dołączana do niektórych kart graficznych. Do dziś cała rodzina gier z serii Unreal doczekała się 8 części (nielicząc U2:XMP), zaś na Unreal Engine wydano łącznie 44 gry i 3 inne aplikacje. Silnik ten zastosowała nawet NASA do prezentacji nowej stacji kosmicznej, zas wśród wielu wciąż zapowiedzianych produkcji nań opartych znajduje sie Duke Nukem Forever.

Sukces gry i jej popularność potwierdzają liczne turnieje. W naszym kraju odbywały się liczne puchary (Mistrzostwa Profitu, Puchar TDM 1/2/3), ligi (L.I.G.A, Liga Silesi, Liga CTF, Liga Tymczasowa, Liga Misia 1/2/3/4/5), drabinki (Ladder Ligi Misia 2, czy polskie laddery w ClanBase), imprezy lanowe (Bory, LP Pniow, LP Sith)... wymienione przykłady to tylko najważniejsze pozycje, a nie wolno zapominać także o niezliczonych turniejach duelowych, oraz nockach błędnie często nazywanych lanparty. Na świecie sytuacja wyglądała podobnie i gra gościła między innymi na 2 edycjach WCG (obie wygrał Gitz), NGI LAN, LanArena, AMD ProGamers Challenge i wielu wielu innych. Jest to także najpopularniejsza platforma ClanBase.
Ile dokładnie osób gra w Polsce trudno jest określić. Jedyne czego jestesmy pewni to to, że liczba klanów jak i serverów na przestrzeni czasu przekroczyła bariere 100, niestety nikt nie prowadził ewidencji klanów nie licząc list zgłoszeniowych, z czego najdłuższą 84 pozycyjną zawierająca adresy stron prezentuje oficjalna polska strona poświęcona serii - Unreal.pl. Wiemy także o ponad 32 polskich produkcjach filmowych zrealizowanych w tej grze. Film autorstwa Mortara zdobył drugie miejsce w konkursie filmowym czasopisma SGK, zaś filmy CarMaca z serii XSU pokazywano na dużym ekranie na imprezach we Włoszech czy Czechach. Polska scena UT spłodziła także wspomnianego najpopularniejszego internetowego felietoniste w temacie gamingu na świecie - CarMaca, oraz działającego dla odmiany w polskiej prasie dla wielu kontrowersyjnego yavora. Doczekaliśmy się także własnej polskiej sieci IRC postawionej z myślą o graczach UT. Na koniec nie mogę nie wspomnieć o najbardziej znanej fance UT na świecie, którą jest Asia Carrera. Ta światowej sławy gwiazda filmów porno nie tylko gra z pasją, ale nawet próbowała swych sił w tworzeniu map i modeli - stworzyła nawet swój własny, oczywiście nagi, model.

Skąd się bierze niegasnąca popularność tej gry ? Zaryzykuje stwierdzenie, że kreując nierealny świat gry, autorzy kierowali się swoimi własnymi wizjami. Nie dbając o zbalansowanie poszczególnych elementów rozgrywki stworzyli coś co pochłoneło całkowicie graczy. W nowszych częściach czuć zmiany, których domagali się często sami gracze. W grze zabrakło refrenu piosenki Ill Nino, a konkretnie słów "feel unreal". Niezależnie bowiem czy zapytamy szarego gracza DM, czy wymiatacza o e-sportowych ciągotkach, to powie on, że na początku przemówił do niego sugestywny świat gry. Wydawało by się relikt gier singleplayer, za jaki wielu uważa to co oznacza termin "klimat", stworzył multiplayerową legendę.


Tytuł: Unreal Tournament
Data: 30.11.99
Developer: Epic Games Inc. (link)
Wydawca: GT Interactive (należy do Atari)
Wydawca PL: Licomp Empik Multimedia (LEM) (link)
Nośnik: 2x CD
Ilość graczy: 1-32
Boty: tak
Cena: 30-40zł (używana)
CDKey: brak
Tryby gry: lista
Oficjalne pliki: lista


Epic Games
UT.com
Unreal.pl