Radku napisz na swój temat kilka zdań, które przybliżą twoją postać osobom czytającym ten materiał. Nie wszyscy przecież znają cię osobiście.

Nazywam się Radosław Rowiński i mieszkam w Warszawie. Jestem studentem drugiego roku prawa. Od zawsze interesuje się sportami, no może odkąd sięgam pamięcią. Trenowałem koszykówkę ładnych parę lat. Również sporty walki i pływanie. Aktualnie chodzę tylko na siłownię, a w najbliższym czasie, czyli po sesji mam zamiar zacząć trenować boks.

Jesteśmy kilka tygodni po świętach i sylwestrze. Jak spędziłeś ten okres?

Na sylwestra wyjechałem ze znajomymi z roku i nie tylko do Zakopanego. Było naprawdę grubo. Piliśmy na okrągło przez tydzień czasu. Samego sylwestra pamiętam tylko do godziny drugiej, bo później już tylko widziałem na zdjęciach, co się działo. W czasie dziennym jeździłem na desce a raczej uczyłem jeździć koleżankę. Stoki w Polsce są zbyt małe i nudne żebym miał ochotę po nich jeździć. Gdy już raz zobaczysz Alpy to będziesz chciał tam wrócić.

crx „ujeżdzający” Alpy

Jakie są twoje niespełnione marzenia i czy jakieś już zrealizowałeś, co zamierzasz robić w przyszłości?

Mam marzenia, chyba aż za dużo. Co do takich do zrealizowania nawet w tym roku to pojechać do Japonii i zwiedzić tamten kraj. Zawsze mnie fascynowała kultura i język w tym kraju. Również chciałbym pojechać ma mecz NBA, najchętniej Boston Celtics, ponieważ jestem fanem Kevina Garnetta i razem z nim płakałem jak zdobyli mistrzostwo w 2008. W przyszłości mam zamiar pisać książki. Mam bujną wyobraźnię i lubię pisać. Aktualnie już piszę, ale nie wiem, kiedy skończę choćby jedną z książek. Czas pokaże.

Cofnijmy się teraz kilka lat wstecz, do momentu twojego pierwszego poważniejszego kontaktu z esportem. Pamiętasz, kiedy i jak wciągnąłeś się w tę machinę i jak przeszedłeś na profesjonalizm?

Nie pamiętam, kiedy pierwszy raz usłyszałem słowo esport, ale na pewno mi się spodobało. Od zawsze kochałem rywalizację. Uwielbiam smak zwycięstwa i zawsze do niego dążę.

Komputer zawsze mnie wciągał, mogłem przesiadywać cały wolny czas kiedyś przed monitorem, ale miałem tylko jeden i dzieliłem go z bratem. Często się kłóciliśmy o to, kto i ile czasu ma grać. Gdy miałem już w domu stały Internet zacząłem podbijać świat. Po prostu jak grałem to musiałem być najlepszy. Nie było to tamto, musiałem i już. Tak mam do dzisiaj, choć poziom motywacji znacznie spadł. Pamiętam pierwsze mecze w CoD1, jak graliśmy z BMF czy FF, zawsze grałem najlepiej z mojej drużyny, a jeżeli tak nie było to wściekałem się ogromnie na to, że przegrywamy. Straszny był ze mnie mały krzykacz. Teraz już z tego wyrosłem.

Z grami komputerowymi w Internecie pierwszy raz miałem styczność w epoce kafejek internetowych. W gimnazjum chodziliśmy z kumplami na wagary do kafejki i graliśmy razem w CS-a. To była moja pierwsza gra, przy której spędzałem dużo czasu. Jednak mój kolega namówił mnie żebym kupił sobie Call of Duty i tak zaczęła się przygoda z tą serią. Będzie już z 7 lat jak gram w CoD-a. Wiele osób na scenie i Ci, którzy już nie grają znają mnie bardzo dobrze, gdyż już w czasach CoD1 byłem znany (może nie tylko z dobrej gry), gdyż jako młody byłem strasznie pyskaty. Jednak jeżdżąc na LAN-y mając już ledwo 14 lat dużo się nauczyłem i nie czuję już żadnej presji związanej z graniem.

Profesjonalizm, tak, to słowo w pewnym momencie się pojawiło. Myślę, że można je wiązać z pierwszymi poważniejszymi wygranymi. Zacząłem to traktować poważnie po sukcesie na WonderBase. Od tamtej pory podchodziłem do tego, jak do pracy. Teraz mam normalną pracę, a gra ponownie stała się pasją i świetną zabawą. Tego chyba mi brakowało w ostatnim roku.

Która z części Call of Duty najbardziej przypadła ci do gustu?

Moją ulubioną odsłoną CoD-a była dwójka. To była naprawdę świetna gra, byłem w niej jednym z najlepszych snajperów w Europie. Niektórzy mogą się z tym nie zgadzać, ale po WonderBase gdzie zajęliśmy drugie miejsce, podszedł do mnie „solz” (uważany przez wielu za najlepszego snajpera w CoD2) i powiedział: „You’r damn good, you know?”. Tak, wiedziałem, że jestem dobry i dalej tak jest. Aktualnie gram w CoD4 i ponownie wracam do gry scopem. Mam już 20 lat i chciałem zrezygnować już z grania, ale po prostu nie mogłem odmówić wyjazdu do WZZRD Caffe. Jest to świetne miejsce i mam nadzieję, że odniesiemy tam sukces.

Czym zajmujesz się obecnie poza graniem w Call of Duty 4: Modern Warfare i ile czasu dziennie/tygodniowo poświęcasz tej grze?

Obecnie trwa sesja, więc jak tylko nabiorę ochoty to staram się uczyć. Wczoraj dowiedziałem się, że zaliczyłem egzamin z Prawa Karnego na 4 i jestem wniebowzięty, ale nie mam zamiaru spoczywać na laurach. W CoD4 zacząłem ponownie grać po przerwie, jaką sobie zrobiłem od listopada, w zeszłym tygodniu. Pierwszy mecz tragedia, ale pograłem pół godziny na pubsonie i od razu zacząłem bić plebs. Aktualnie max trzy godziny dziennie, ale przed LAN-em zapewne będę grał więcej, jeżeli nie będę siedział w pracy do nocy.

Wybiliście się na europejskiej scenie Call of Duty 2 za sprawą turnieju WonderBase. Czy po dobrym występie w tym turnieju mieliście łatwiej?

Wiesz, na pewno był to niesamowity sukces. Żadna Polska drużyna do dzisiaj tego nie powtórzyła. W CoD2 był wyższy poziom niż teraz w CoD4. Spędzaliśmy na przygotowaniach znacznie więcej czasu niż teraz. Gra była taktyczna i wymagała niesamowitych umiejętności. Łatwiej na pewno było. Sam wyjazd opłaciliśmy z własnych kieszeni. Nikt nie dołożył nam nawet grosza. No UF dało nam koszulki i serwer do gry. Po powrocie, przeprowadzano z nami wywiady. Sam byłem w HSTV i razem z Sawikiem opowiadałem, jak to wyglądało od kuchni. Nasz menadżer, Evenor, załatwił naprawdę sporo kasy na nasze wyjazdy. Byliśmy za granicą i w Polsce, wszędzie dobre wsparcie finansowe i zwroty kosztów. Jednak mimo tego, że byliśmy najlepsi w Polsce nie do końca było nam łatwo. Jednak odpowiadając na twoje pytanie, było łatwiej.

Zbyt często drużyn, jak i składu nie zmienialiście, czy jest to jeden z czynników wpływających na sukces? Jakie inne elementy są ważne, aby wybić się na szczyt? Bo przecież byłeś na szczycie i można powiedzieć, że osiągnąłeś sukces.

W sumie od czasu WonderBase pierwszą zmianą drużyny było dołączenie do BVG we wrześniu 2009, czyli ponad dwa lata w jednej organizacji. Zmiany kadrowe dokonywaliśmy z konieczności. Po WB dołączył do nas WAFFENSS, który był chyba w tamtym czasie najlepszym polskim graczem, zastępując razora, który do dzisiaj świetnie sobie radzi w PGS. Druga zmiana nastąpiła po roku, gdy na AEF nie odnieśliśmy sukcesu zamieniliśmy Faleczke, za dunaya. To dało nam zastrzyk motywacji i wygraliśmy 4 największe imprezy w Polsce. Przed wyjazdem na The Experience musieliśmy dokonać zmian, gdyż WAFFEN przestał aktywnie grać, tak samo jak dunay. I tym razem nie odnieśliśmy sukcesu, co skłoniło mnie do przerwy w grze i rozpadzie naszego składu.

Czy byłem na szczycie? Na pewno byłem wysoko, żeby wejść na szczyt trzeba tam stanąć i spojrzeć na wszystkich z góry. Ja nigdy tego nie doświadczyłem. Na pewno odnieśliśmy sukces. Zwiedziłem pół Europy jeżdżąc na LAN-y do różnych krajów i nawet bez wygranych byłoby to satysfakcją. Co jest kluczem do sukcesu? Na to pytanie tysiące ludzi próbuje znaleźć odpowiedź każdego dnia. Ja uważam, że najważniejsza jest motywacja. Bez motywacji niczego nie osiągniemy. Nie będziemy spędzać tysięcy godzin na ćwiczeniach i treningach, nie będziemy wkładać w to całego serca. Żeby być najlepszym trzeba mierzyć wysoko i przebijać się przez wszystko, co stoi na drodze.

Radek podczas HLC 2008

Na scenie CoD4 znany jesteś głównie jako zawodnik UF Gaming i właśnie z tą ekipą wiąże cię najwięcej osiągnięć. Czy wierzysz, że uda ci się wznieść na wyżyny twoją obecną ekipę - to Make odds even?

Po tym, jaki widzę w nich potencjał to myślę, że tak. Gdy odszedł od nas WAFFEN coś we wszystkich umarło. Brakowało go za każdym razem jak graliśmy. On nas świetnie uzupełniał, myślałem, że był niezastąpiony. Gdy zacząłem z nimi grać zobaczyłem coś, co skłoniło mnie do powrotu na scenę. Taką wygadaną mordę, jaką ja byłem kiedyś, grającą tak samo dobrze jak WAFFEN. Mówię o „elemencie”, chłopak jest dobry i jak wytrzyma presje na LAN-ie to będzie dla nas ważną postacią. Mam zamiar wrócić do stylu gry z UF Gaming, gdy graliśmy z WAFFENem. Smackydoo jest bardzo ogarniętym graczem. Spokojny, nie denerwuje się i myśli podczas gry. Cowa nie chce mi się opisywać, bo on jest tak słaby, że szkoda słów. Rolka zawsze grał dobrze i jest jedynym graczem, który na The Experience starał się mi pomagać wygrać podczas meczu z Dignitas. Do niego mam jak najbardziej zaufanie, że będzie dobrym partnerem dla pozostałych. Po tym, co widziałem jak graliśmy wczoraj to aż nie mogę się doczekać jakiś oficjalnych meczy. Myślę, że będziemy miłą niespodzianką na CIC7.

Świeżą sprawą jest usunięcie kropka z tMoe i zastąpienie go r0lką. Dlaczego zdecydowaliście się go pozbyć? Czy to scena wywarła na was presję, bo podobno ten zawodnik słynie z kontrowersyjnej gry? Baliście się rezultatów na CIC7 z nim w składzie?

Tak, „kropek” nie był pewnym ogniwem w naszej grze. Ja osobiście byłem gotów zaryzykować z nim grać, ale w drużynie liczy się zdanie innych, więc razem podjęliśmy decyzję, że zastąpimy go „rolką”. Nie żałuję tej zmiany, gdyż na miejsce niepewnego ogniwa mamy bardzo dobrego gracza godnego zaufania w każdym względzie. „kropek” gdy dowiedział się, że chcemy go wyrzucić zaczął rozmawiać z zarządem tMoe, że to on znajdzie nowych graczy. Jednak porozmawiałem poważnie z organizatorami klanu i wspólnie podjęliśmy dalszą współprace, z czego jestem ogromnie zadowolony. Czy scena miała na to jakiś wpływ? Na pewno jakiś tak, jednak przy takich decyzjach najważniejsze zdanie ma cała drużyna, a ta zadecydowała tak, a nie inaczej.

Jak myślisz, jakie są wasze realne szanse na największym europejskim turnieju LAN-owym w tym roku?

Ciężko mi to jeszcze oceniać. Dopiero po jakimś miesiącu wspólnej gry będę miał jakieś lepsze pojęcie. Znam naszą wartość jednak dużo treningu jeszcze przed nami. LAN na pewno będzie niesamowity, tyle klanów nie było jeszcze na żadnym wydarzeniu w CoD4. Ogromna impreza i ogromne oczekiwania. Pojedziemy zobaczymy.

Co zaoferowało wam tMoe, i co w przypadku, jeżeli potknie się wam noga w Enschede? Jak długo macie zamiar ich reprezentować?

tMoe zapłaciło nam wpisowe i dokłada się do kosztów podróży. My musimy sobie opłacić nocleg. Uważam, że to dobry układ i dlatego jestem zadowolony, że będziemy reprezentować ich barwy. Mamy zamiar ich reprezentować tak długo, jak oni będą zadowoleni z nas, a my z nich, nie mogę podać jakiejkolwiek daty. Jeżeli będzie dobrze to zagościmy tam na długo.

Czy mieliście jakieś problemy ze znalezieniem wsparcia na CIC7, były chwile zwątpienia?

Gdy dołączyłem do składu, już było pewne, że zostanie nam opłacone wpisowe. Były inne ofert niż tMoe, ale oni zareagowali najlepiej i najszybciej. Cenie sobie taki profesjonalizm.

Kto jest liderem w waszej ekipie i czym zajmują się kolejni gracze?

Często pada pytanie, kto jest liderem. Staramy się podejmować decyzje wspólnie, rozmawiamy, co będzie dla nas najlepsze i myślę, że to jest najlepsze rozwiązanie. Grę aktualnie prowadzi cOw., ale zapewne jak na każdym LAN-ie to ja będę musiał podejmować najtrudniejsze decyzje. Jesteśmy świeżą ekipą, dopiero wykształcamy swój charakter. Na razie bardzo podoba mi się to, jak to wygląda.

Jak oceniasz szanse innych polskich drużyn, które jadą na Crossfire Intel Challenge 7? Czy któraś z nich ma większe od was predyspozycje na dobry występ w Holandii?

Oczywiście największe szanse moim zdaniem ma PGS. Graliśmy z nimi jeszcze z „kropkiem” w składzie i są świetnie już przygotowani, więc mając jeszcze tyle czasu na pewno będą najlepszą polską drużyną na CIC7. Stabilny skład i doświadczeni gracze to idealna mieszanka. Mam nadzieję, że my im dorównamy przed LAN-em, a nawet ich przegonimy. US z tego co wiem to chyba nie pojedzie, chociaż ciężko mi się wypowiadać. Z innymi drużynami nie graliśmy, no oprócz BB, ale im nie wróżę sukcesu jeżeli pojadą. Pożyjemy zobaczymy, mam nadzieję, że to my okażemy się najlepsi z pośród biało-czerwonych. Tak czy inaczej trzymam kciuki za wszystkich i będę im kibicował.

Wierny fan Kevina Garnetta z Boston Celtics

Zgadzasz się ze stwierdzeniem, że na polskiej scenie Call of Duty 4 najlepszą formacją jest D-Link PGS, które wygrało oba ubiegłoroczne LAN-y organizowane w naszym kraju?

Tak, aktualnie nie ma od nich lepszej ekipy. Starzy wyjadacze, których znam od CoD-a 1 lub 2 i deviance. Są najlepsi, póki co.

Czy chciałbyś grać w D-Link PGS? Podobno szykują się u nich zmiany, byłbyś zainteresowany ich reprezentowaniem?

Nie, teraz już jest za późno. Mam zamiar grać z tMoe i poprowadzić ich do sukcesu. A tak na marginesie to nie wiedziałem, że szukają zmiany.

Jesteś fanem jakiejś drużyny? Jaki jest twój wymarzony skład, pod jaką marką zawsze chciałeś grać i dlaczego?

Tak, zawsze chciałem grać pod banderą Fnatic. Podoba mi się, jak ta organizacja jest prowadzona i tam chciałbym grać, jednak to się raczej nie spełni. Nie mam wymarzonego składu. Jednak najlepiej mi się grało jako stare dobre UF z WAFFENEM, eXN’em, cOw.’em i faleczką w składzie.

Miałeś okazję zapoznać się z Call of Duty: Modern Warfare 2? Jakie są twoje odczucia?

Nie miałem. Nawet nie widziałem jednego filmiku z gry.

Spełniłeś się już jako zawodnik, czy nadal ci czegoś brakuje?

Brakuje mi wygranej na dużym europejskim LAN-ie. Spełniłbym się gdybyśmy wygrali CIC7.

Dziękuję serdecznie za poświęcony czas i życzę powodzenia oraz spełnienia marzeń.

Ja również dziękuję za wywiad i pozdrawiam wszystkie mordeczki, które miały okazje ze mną grać i mnie poznać.