WCG.pl 2005 - daj głos! - Penetracja

Wspomniana reklama

Około 10 rozpoczęła się rejestracja zawodników, oraz dodatkowo pojawiły się hostessy. Te muszę przyznać prezentowały się nieźle w nowych strojach - dotychczas co roku były te same czarne błyszczące uniformy. Sama rejestracja zawodników też nie przebiegała bez zgrzytów, tym razem z winy samych graczy. Wielu było zdziwionych faktem, że potrzebne są paszporty i z powodu ich braku musieli pisać na miejscu specjalne oświadczenia. Po pewnym czasie wydano nam przepustki prasowe, a konkretniej vipowskie ponieważ w tym roku nie było rozdzielenia media/vip, lecz vip/tv. Niestety tylko przepustka telewizyjna upoważniała do wejścia do strefy dla graczy. Jako, że jeszcze nie chciano nas wpuścić, udaliśmy się na poziom +1 gdzie znajdowały się fastfoody. Ze zdziwieniem zauważyliśmy, iż to właśnie tam odbywać się będzie transmisja z meczów StarCrafta. Pomiędzy stolikami umieszczono ekrany LCD ustawione w trójkąt, wkrótce stoły i krzesła przeznaczone dla klientów fastfoodów uformowały okręgi wokół wspomnianych ekranów. Uśmiech nie schodził z mojej twarzy, szczególnie jak sobie wyobrażałem co się będzie dziać gdy rozpoczną się właściwe rozgrywki. Powróciliśmy na górę, wreszcie otworzono Lucid, na prawo obok wejścia do niego znajdował się długi rządek LCD z ustawionymi przed nimi krzesełkami - tutaj miały być transmitowane rozgrywki WarCrafta III.

Mroczna konsola i urządzenia, które robią "PING"!

Co, nie chcą wpuścić?

Sam klub Lucid w środku prezentował się całkiem nieźle, może poza jednym faktem - był nieco mały. W środku nad wejściem umieszczono duży telebim, drugi znalazł się naprzeciwko niego nad barem, zaś na ścianach po bokach wisiały LCD. Jednak lucid to nie jeden poziom i tak po wejściu na piętro znajdował sie drugi barek, oraz kolejnych kilka LCD wspartych także przez zwykle telewizory. Tam też znalazło się wejście do strefy dla vipów. Było to niewielkie pomieszczenie wzniesione w większym gdzie przebywali gracze. Pomieszczenie vipowskie było otoczone oknami więc mogliśmy z niego obserwować graczy przy swoich stanowiskach. Miejsca jak wspominałem dużo tam nie mieliśmy, chociaż znajdował tam się kolejny barek, oraz - jak co roku - suto zastawiony stół. Po szybkim rozeznaniu musiałem się rozstać z Rostkiem, za to spotkałem ekipę FPP.PL (pozdro Fronki).

Jak nie, to sie schodami pobawimy!

Mariolka, uwierz mi, w tej koszulce będzie Ci lepiej

Rostek: Impreza, jak podawano na stronie miała rozpocząć się o godzinie 9.00. Niewielki tłumik zebrany przed wejściem głównym cierpliwie wyczekiwał otwarcia, przy którym magiczna liczba atrakcji nie przekraczała zera (w zeszłym roku aby nie zanudzić kolejkowiczów zorganizowano dosyć ciekawy pokaz gry na bębnach). Przez kolejne 20 minut wejścia dzielnie bronił ziejący ogniem ochroniarz, który już na wstępie z niechęcią odnosił się zarówno do fotografujących budynek reporterów, jak i zawodników, którzy zazwyczaj są wpuszczani dużo wcześniej - nie tym razem. Kiedy to po owych dwudziestu minutach, dzielnie stąpający po ziemi tłum wkraczał do Blue City zapragnąłem uwiecznić ich na zdjęciu, lecz w tym momencie ktoś złapał mnie za dłoń, szybko odciągnął w tył i grożąc wezwaniem policji kazał usunąć zdjęcia. W tak bardzo miły sposób reporterzy zostali przywitani przez dzielną ochronę Blue City, która najwidoczniej nie została poinformowana, że na imprezie licznie stawią się fotoreporterzy z wielu serwisów i czasopism. W pierwszej sekundzie nie wiedziałem co się, dzieje, dopiero gdy po chwili ziejący ogniem poprosił nas o przepustki dotarło do nas, że żadnych przepustek dziennikarzom nie rozdano zawczasu. Akredytacje dziennikarskie powinny były zostać rozdane wcześniej, jak to chociażby miało miejsce podczas Poznań Game Arena.

A ja dziś pomalowałam sobie paznokcie na zielono, o, zobaczcie!

Z cyklu "Turnieje, na które warto jechać"

Po kilku minutach boju w holu i krótkim spacerze po galerii trafiliśmy na czwarte piętro - Punkt Informacyjny. Tam dowiedzieliśmy się, że akredytacje zostaną nam wręczone w niedługim czasie. W przerwach pomiędzy podziwianiem i dyskusjach na temat przybyłych hostess, a kontemplacją niezbyt udanego plakatu WCG odebraliśmy nasze akredytacje, aby z uśmiechem na twarzy móc grać na nerwach ochroniarzom. Wraz z akredytacjami otrzymaliśmy szczegółowe materiały prasowe (kilkanaście stron o WCG, jego historii, polskiej edycji) dotyczące imprezy w skład których wchodziła tajemnicza płyta CD. Jak się później okazało zamieszczono na niej zdjęcia oraz filmy z ubiegłych edycji WCG, które chyba były bardziej atrakcyjne niż to, co oferowała nam tegoroczna impreza. Tak czy inaczej, na górze dziennikarzy powitano o wiele lepiej.

.Xaos: Materiały prasowe był w tym roku, nomem omen, bardzo przyjemne. Oprócz koniecznej makulatury przedstawiającej sponsorów i wspomnianej płyty z ładnie przedstawionym podsumowaniem WCG 2004, dostaliśmy w teczuszce rozbudowane dane na temat wszystkich poprzednich turniejów, które odbyły się pod znakiem World Cyber Games, opis tegorocznych eliminacji przed-lanowych oraz to, co najbardziej przypadło mi do gustu, czyli wyjaśnienie znaczenia logo imprezy i symboliki maskotki zwanej GameON. Otóż, cytując: 'Dynamiczne kręgi w czterech kolorach (czerwony, zielony, żółty i niebieski) oznaczają podstawowe założenie WCG: "Globalny świat WCG", który oferuje radość ludziom i stale się rozwija. Czarne tło symbolizuje natomiast cyberprzestrzeń nieograniczonych możliwości. Główne przesłanie WCG to rozwój kultury rozrywki cyfrowej poprzez e-sport, oraz promowanie międzyludzkiej harmonii.' Z tekstu można było również wyczytać, z jak wielką dbałością o szczegóły, tak charakterystyczną dla Azjatów, stworzono postać maskotki. Jego trzy twarze przedstawiają powściągliwość, zachwyt i ciekawość. Nawet wysunięta lewa stopa ma swoje uzasadnienie: 'oznacza pewność siebie i gotowość na podjęcie wyzwania jako gracz światowej klasy.' Mała rzecz, a cieszy.

Z cyklu "Turnieje, na które warto jechać" II

Jezus, Maria, tam jest Iglesias!

Skoro już była mowa o sponsorach, nasuwa się również kwestia slotów. Samsung, jako odpowiedzialny za sfinansowanie i organizację całości, siłą rzeczy nie ma obowiązku wykładać więcej pieniędzy na zawodników. Natomiast dlaczego tak znaczący sponsorzy jak TVP czy Onet.pl (należący przecież do grupy ITI!) byli w stanie opłacić wyjazd wyłącznie siedmiu graczom, skoro w innych krajach, gdzie odbywają się eliminacje do WCG na wyjazd typuje się nawet czasem obu finalistów z każdej platformy?

A nie, to Jackson!

Myślicie, że poszedł na górę?

Pajda: Rozgrywki rozpoczęły się jak zwykle ze sporym poślizgiem, najgorsze jednak, że ciężko je było śledzić. Obejrzeć CSa to jeszcze nieduży problem bo był transmitowany wewnątrz klubu Lucid, do WC3 trzeba już było wyjść na zewnątrz, zaś podróż kilka pięter w dół aby patrzeć na małe z perspektywy tłumu LCD to jakiś kawał. Wprawdzie w sali dla vipów rozstawiony był naprawdę spory LCD wraz z zestawem kina domowego, lecz zamiast rozgrywek pokazywano na nim reklamy, fragmenty koncertów i jakiegoś filmu wojennego... W tym momencie wspominam ESWC 2005, gdzie w sali dla prasy oprócz wielkiej informacji o eventach rzuconej na ścianę, otaczały nas LCD transmitujące aktualne wyniki. No cóż, wprawdzie niewielkie LCD znajdowały się jeszcze nad barkiem, ale co skierowałem tam swój wzrok, widziałem jedynie zdjęcia graczy, zresztą przy tej wielkości i ustawieniu nie dało się z nich nic mniejszego obserwować. Tak więc jeżeli o śledzenie meczy chodzi to aktualna edycja nie umywała się do poprzednich organizowanych w hali Expo. W Expo każda gra miała wielki telebim znajdujący się nad graczami, widownia siedziała na krzesełkach i się delektowała rozgrywkami. W BlueCity tylko CS miał telebimy, jednak ilość miejsc z których można było naprawdę wygodnie obserwować przebieg meczu nie było wiele. W związku z niefortunnym rozstawieniem miejsc transmisji informowaliśmy się wzajemnie o co ciekawszych wynikach.

No jak wszyscy, to wszyscy

Wstęp | Penetracja | Penetracja II | Podsumowanie